„Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2, 42)

Hasło zaproponowali przywódcy chrześcijańscy z Jerozolimy. Wyjaśnili, że ma to być wezwanie do natchnienia i odnowy duchowej, do pojęcia na nowo zasadniczych elementów wiary oraz do przypomnienia czasów, gdy Kościół był jeden i niepodzielony.

„Dla chrześcijan z Jerozolimy, żyjących zgodnie z tradycją jerozolimskiej wspólnoty apostolskiej, która jest Kościołem Matką nas wszystkich, jedność ta niesie z sobą modlitwę, refleksję i wołanie, które płynie z kontekstu braku nadziei i z cierpienia” – głosi przesłanie z kolebki chrześcijaństwa. Jego autorzy zwracają ponadto uwagę, że „modląc się o pokój i sprawiedliwość dla wszystkich mieszkańców Ziemi Świętej, ufamy raz z nimi, że Bóg zawsze czuwa”.

Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan sięga korzeniami początku XX w., ale nie ma ani jednego pomysłodawcy, ani roku, w którym inicjatywa ta się rozpoczęła. Za twórców Tygodnia można uważać pastora anglikańskiego (który później przeszedł na katolicyzm) Paula Wattsona i jego współwyznawcę, pastora Spencera Jonesa, którzy po raz pierwszy zaczęli modlić się o jedność (wraz z innymi) w styczniu 1908 r. Oni też zaproponowali, aby ta akcja modlitewna trwała tydzień w okolicach uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Idea ta, choć spotkała się z dużym zainteresowaniem w różnych środowiskach, nie nabrała szerszego znaczenia, gdyż w owym czasie modlono się na ogół oddzielnie w swoich kościołach (tzn. anglikanie, katolicy, luteranie i inni u siebie) i raczej o pozyskanie innowierców do swoich wyznań.

Drugim współtwórcą tej inicjatywy był katolicki kapłan z Lyonu ks. Paul Couturier (1881-1953). Zaproponował on nową formułę dla idei Wattsona i Jonesa, a mianowicie modlitwę o jedność nie za innych chrześcijan, ale wraz z nimi. Podkreślał przy tym, że chodzi o "powszechny tydzień modlitwy o jedność chrześcijan na podstawie modlitwy pomyślanej dla takiej jedności, której chce Chrystus i za pomocą środków, jakich On pragnie". W ten sposób zaczęto się modlić w 1935 r. i tę datę można przyjąć za początek praktykowanego dzisiaj Tygodnia.

Od 1967 r. hasła do kolejnych Tygodni wybierają wspólnie przedstawiciele Kościoła katolickiego, reprezentowani przez Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan (do 1988 r. – Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan) i Komisję „Wiara i Ustrój” Światowej Rady Kościołów (ŚRK). W 1994 r. do współpracy tej włączyły się międzynarodowe stowarzyszenia młodzieży chrześcijańskiej: męskiej – YMCA i żeńskiej – YWCA.

Początkowo hasła do kolejnych Tygodni przygotowywano na wspólnych posiedzeniach delegatów Kościoła katolickiego i ŚRK. W kwietniu 1974 r. w specjalnym liście do Kościołów członkowskich Rady i do innych uczestników ruchu ekumenicznego zaproponowano włączanie się miejscowych wspólnot chrześcijańskich do zgłaszania haseł i programów poszczególnych Tygodni. Jako pierwsi odpowiedzieli na ten apel chrześcijanie australijscy i ich propozycja stała się hasłem oktawy w roku 1975. Hasło na ten rok zaproponowali Szkoci. Wiadomo już, że w 2012 r. Tydzień przebiegać będzie pod hasłem, zaproponowanym przez chrześcijan z Polski, którzy również przygotują odpowiednie teksty do rozważań i modlitw.