Wspólna deklaracja Papieża Jana Pawła II i Katolikosa Arama I Keshishiana

Na zakończenie oficjalnego spotkania Jego Świątobliwość Papież Jan Paweł II i Jego Świątobliwość Aram I, Katolikos Cylicji, dziękują Bogu, który pozwolił im umocnić więź duchowego braterstwa w Jezusie Chrystusie oraz pogłębić świadomość ich misji pasterskiej i ewangelizacyjnej w świecie. Spotkanie to dało im szczególną sposobność do wspólnej modlitwy i refleksji oraz potwierdzenia woli zgodnego działania na rzecz jedności chrześcijan.

Spotkanie Katolikosa Wielkiego Domu Cylicji i Papieża Kościoła katolickiego jest ważnym wydarzeniem w dziejach ich wzajemnych relacji. Relacje te, sięgające początków chrześcijaństwa w Armenii, odgrywały szczególnie doniosłą rolę w Cylicji w okresie od XI do XIV w. i utrzymywały się także po usunięciu przemocą siedziby Katolikatu z Sis i jej przeniesieniu w 1930 r. do Antelias w Libanie.

Papież Jan Paweł II i Katolikos Aram I wyrażają radość z tego spotkania, odbywającego się w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan, który przypomina nam, iż konieczne jest przywrócenie pełnej komunii między chrześcijanami, aby mogli oni wypełniać swoją najważniejszą misję, jaką jest przede wszystkim świadczenie o Chrystusie, który umarł i zmartwychwstał dla zbawienia ludzkości. Przez dwa tysiąclecia jedność wiary w Jezusa Chrystusa, darowana nam przez Boga, została zasadniczo zachowana, mimo sporów chrystologicznych i eklezjologicznych, których źródłem były często czynniki historyczne, polityczne czy społeczno-kulturowe. Ta komunia wiary, którą uznali już poprzedni zwierzchnicy obu Kościołów podczas spotkań w ostatnich dziesięcioleciach, znów została niedawno uroczyście potwierdzona w czasie spotkania Jego Świątobliwości Jana Pawła II z Jego Świątobliwością Katolikosem Karekinem I. Także dzisiaj Biskup Rzymu, Następca Piotra, i Katolikos Cylicji modlą się wspólnie, aby komunia w wierze w Jezusa Chrystusa umacniała się dzięki ofierze krwi męczenników i dzięki wierności, jakiej Ojcowie dochowali Ewangelii i Tradycji apostolskiej, a zarazem, by objawiała się poprzez wielorakie bogactwo obu Kościołów. Ta komunia wiary winna znajdować konkretny wyraz w życiu wiernych oraz prowadzić nas ku pełnej jedności.

Obaj przywódcy duchowi podkreślają zatem doniosłe znaczenie szczerego dialogu dotyczącego kwestii teologicznych i pastoralnych, a także innych wymiarów życia i świadectwa wiernych. Relacje już istniejące stanowią doświadczenie, które sprzyja bezpośredniej i owocnej współpracy między nimi. Papież i Katolikos są głęboko przekonani że w naszym stuleciu w którym chrześcijańskie wspólnoty głębiej zaangażowały się w dialog ekumeniczny, prawdziwe zbliżenie, oparte na wzajemnym szacunku i zrozumieniu, stanowi jedyną niezawodną i wiarygodną drogę do pełnej komunii.