Struktura oraz życie współczesne Kościoła Ewangelicko–Augsburskiego (Luterańskiego) w Rzeczypospolitej Polskiej

W roku 1979 prowadzony był dialog teologiczny Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego z Kościołem Rzymsko-Katolickim w sprawie wzajemnego uznania Chrztu Świętego. W protokole czytamy, że „Kościół Ewangelicko – Augsburski reprezentowali: ks. Jan Gross, ks. radca Jan Motyka, ks. senior Ryszard Trenkler i ks. dr Tadeusz Wojak”. Dialog ten zakończony został w dniu 11 maja 1979 podpisaniem protokołu wzajemnego uznania Chrztu Świętego i możliwości dopuszczenia przynajmniej jedno z rodziców chrzestnych innego wyznania do Chrztu Świętego w tych dwóch Kościołach.[28] Dopiero po 20 prawie latach, w dniu 23 stycznia 2000 r. w kościele ewangelicko-augsburskim Św. Trójcy w Warszawie, Kościoły Polskiej Rady Ekumenicznej, za wyjątkiem Kościoła Chrześcijan Baptystów (ze względów dogmatycznych), podpisały z Kościołem Katolickim (Rzymskim i Bizantyjskim) deklarację w sprawie wzajemnego uznania Sakramentu Chrztu Świętego. Z ramienia naszego Kościoła tę deklarację podpisał Ks. Biskup Jan Szarek, a z ramienia Kościoła Katolickiego Ks. Prymas Kardynał Józef Glemp.

W latach od 1993 do roku 1994 prowadzony był dialog teologiczny z Kościołem Ewangelicko - Metodystycznym (ks. biskup Rudolf Bażanowski, ks. radca Jan Gross (współprzewodniczący), ks. Erwin Mikler (+) i ks. radca dr Włodzimierz Nast.) zakończony podpisaniem ugody w sprawie wspólnoty ambony, ołtarza (sakramentów) i urzędu Kościoła.
Ostatecznie uregulowano problem kościołów ewangelickich na Mazurach, a w Siemianowicach Śląskich po 55 latach, dzięki bezpośredniemu zaangażowaniu się metropolity górnośląskiego ks. arcybiskupa dr. Damiana Zimonia z Katowic, odzyskaliśmy tamtejszy kościół im. ks. dr. Marcina Lutra. Strona rzymsko – katolicka odpowiedziała też pozytywnie na inicjatywę Konsystorza dotyczącą powołania luterańsko - katolickiej komisji do spraw dialogu (ks. bp płk Ryszard Borski, ks. prof. dr hab. Manfred Uglorz i prof. dr hab. Karol Karski).

Kościół Ewangelicko - Augsburski w RP był i jest pozytywnie ustosunkowany do ruchu ekumenicznego. Świadczy o tym i to, że założycielem, orędownikiem i pierwszym prezesem Polskiej Rady Ekumenicznej był luteranin, ks. biskup adiunkt Zygmunt Michelis (1890-1977). Przez wiele lat wiceprezesem był ks. biskup prof. dr Andrzej Wantuła (1905-1976), a prezesami PRE byli także wielokrotnie: ks. bp dr Janusz Narzyński i ks. bp dr Jan Szarek.

W okresie światowego Ekumenicznego Tygodnia Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan (18 - 25 stycznia, oraz od Niedzieli Exaudi do Zesłania Ducha Świętego) wszystkie Kościoły, w tym także i Kościół Ewangelicko - Augsburski w Polsce, gromadzą się na wspólnej modlitwie o jedność chrześcijan. Wspólne nabożeństwa ekumeniczne odprawiane są tak z Kościołami Polskiej Rady Ekumenicznej, jak i z Kościołem Rzymsko - Katolickim, oraz z innymi Kościołami Chrześcijańskimi w Polsce nie należącymi do Polskiej Rady Ekumenicznej.

Należy także zaznaczyć, że Kościół nasz posiada swoją jasno sprecyzowaną w Księgach Symbolicznych ekklesiologię i dlatego ruch ekumeniczny w naszym Kościele nie prowadził nigdy i nie prowadzi dzisiaj ani na bezdroża, ani też do zacierania luterańskiej tożsamości wyznaniowej wśród wiernych naszego Kościoła, lecz do prawdziwej tolerancji, wzajemnego zrozumienia się, niesienia sobie pomocy, okazywaniu i praktykowaniu prawdziwej, szczerej miłości chrześcijańskiej i wspólnej modlitwy o tę jedność, o którą prosił Chrystus Pan w swej przedśmiertnej arcykapłańskiej modlitwie:

Aby wszyscy byli jedno,
jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w Tobie,
aby i oni w nas jedno byli,
aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś.
(Ew. św. Jana 17,21 ).

Dalszy ciąg na następnej stronie