Struktura oraz życie współczesne Kościoła Ewangelicko–Augsburskiego (Luterańskiego) w Rzeczypospolitej Polskiej



  • Praca wśród dorosłych

    W parafiach prowadzi się również pracę z dorosłymi. Organizowane są godziny i studia biblijne, wieczornice i koła zainteresowań, a także tzw. Dni Kościoła (np. Pszczyna). Pracują komisje, powoływane przez Rady Parafialne, np. do spraw misyjnych, diakonijnych i in. Współdziałają one z duchownymi i przejmują na siebie część odpowiedzialności w parafiach.

    Rozwija się praca muzyczna i chórowa. Skupia ona bardzo wielu parafian, integruje różne pokolenia. Obecnie (1999 r.) w całym Kościele istnieje 26 chórów dziecięcych (w których śpiewa 637 dzieci), 10 chórów młodzieżowych (223), 22 zespoły muzyczne (158), 3 chóry męskie (79) i 63 chóry mieszane (1886).

    Chóry biorą udział w uroczystościach kościelnych różnego szczebla, a z obserwacji i doświadczenia wynika, iż uczestniczą w nich najaktywniejsi parafianie, którzy także w trudnych warunkach diaspory podejmują się wielu dodatkowych zadań.

    Każde zadanie, podejmowane w parafii, stanowi ważne świadectwo chrześcijańskie dla otoczenia.

  • Świadectwo i służba

    Kościół musi zawsze przypominać sobie o zasadzie kapłaństwa wszystkich wierzących, ponieważ samoświadomość Kościoła zasadza się na tym określeniu. Żaden z urzędów nie może panować nad innymi, lecz jedynie sprawować służbę w zakresie określonym przez zbór.

    Powyższa prawda Pisma Świętego prowadzi do stwierdzenia, że w zasadzie wszyscy chrześcijanie mają prawo i obowiązek współkształtować swój Kościół i swoją parafię oraz — z uwzględnieniem określonych przesłanek — kierować nim. Jest to podstawa zarówno duchowego, jak i praktycznego "umocowania" każdej, pełnionej honorowo, służby w Kościele. Należy przy tym pamiętać, że bez tej służby żadna praca, przede wszystkim w Diakonii, ale nie tylko, nie mogłaby zostać do końca i należycie wykonana.

    Służba wykonywana bez wynagrodzenia jest nieodzowna. Skarbem naszego Kościoła są ludzie, którzy w nim pracują. Zarówno zatrudnieni na etacie, jak i wszędzie obecni społecznicy. Księża, diakoni, członkowie rad parafialnych, synodów oraz wszyscy inni, angażujący się na rzecz bliźniego. Wspólnie staramy się przybliżać ludziom Królestwo Boże i dźwigać przed Bogiem odpowiedzialność za świat.

    Codzienne życie Kościoła


  • D i a k o n i a

    Kościół nigdy nie zrezygnował i zrezygnować nie może z pracy diakonijnej i charytatywnej, gdyż „sprawą Kościoła jest nie tylko wiara, ale i miłość” (ks. Johann Wichern). Diakonia Kościoła została powołana przez Radę Synodalną i uzyskała osobowość prawną na mocy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 10 lutego 1999 r. Jednym z jej spektakularnych posunięć była zbiórka środków pieniężnych na rzecz uchodźców z Kosowa w wysokości 99.900 zł.

    Na co dzień Diakonia zajmuje się tworzeniem i wspieraniem instytucji i inicjatyw, mających na celu udzielanie pomocy osobom potrzebującym, rozpoznaje nowe obszary pracy socjalnej oraz kształci i dokształca w tym zakresie pracowników i wolontariuszy, opiekuje się ludźmi chorymi i starymi, współpracuje z przedstawicielami opieki społecznej, instytucjami państwowymi, samorządowymi i międzynarodowymi.

    Na szczeblu krajowym, prezesem „Diakonii” został wybrany przez Synod Kościoła Ks. Biskup Jan Szarek, dyrektorem generalnym została — p. Wanda Falk, dotychczas zatrudniona w Konsystorzu jako koordynator do spraw Diakonii Kościoła.

    Odpowiednikiem „Diakonii” Kościoła są „Diakonie” diecezjalne i parafialne. Nasza polska „Diakonia” jest odpowiednikiem niemieckiego „ Diakonisches Werk” (Stuttgard) lub katolickiego „Caritas”. Zajmuje się w szerszym zakresie pracą charytatywną w Kościele, w społeczeństwie, w narodzie, a także pomocą międzynarodową w czasie kataklizmów.

    Dalszy ciąg na następnej stronie

  • «« | « | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | » | »»

    aktualna ocena |   |
    głosujących |   |
    Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |