Po raju została nazwa

Skoro chrześcijanin to osoba, która świadomie przyjęła zaproszenie Bożego Syna do "pójścia za Nim" i podporządkowania całego życia właśnie Jemu, skoro On ma nadawać cel jego działaniu, to musi sobie zadać pytanie: Po co Chrystus opuścił niebo, żył na ziemi, dał się zabić, a potem nieoczekiwanie dla wszystkich, w sposób namacalny pojawił się wśród żywych, powrócił do nieba, a teraz już nie fizycznie, ale duchowo i bez żadnych ograniczeń, jest nadal obecny? Skąd to całe zamieszanie wokół Jego osoby i dlaczego wierzący ludzie mają żyć tak jak On? Dlaczego mam za Nim iść?

Misję Jezusa można rozpatrywać pod kątem różnych aspektów Jego życia. Wtedy, kiedy chodził po ziemi, ale i w teraźniejszości. Każdy człowiek powinien zastanowić się nad nią w odniesieniu do celu swojego życia. Na pytanie, co jest przeznaczeniem naszego życia, nierzadko chrześcijanie sloganowo odpowiadają: "Chrystus - On jest dla nas wszystkim". Jeśli tak, to co było, czy jest Jego przeznaczeniem i jakie to ma odniesienie do mojego życia?

Z wszystkich słów, które zostały odnotowane przez autorów czterech Ewangelii, najbardziej charakterystyczną odpowiedzią na powyższe pytanie zdaje się być podsumowanie rozmowy Pana Jezusa z Zacheuszem - żydowskim celnikiem tamtych czasów: Przyszedł bowiem Syn Człowieczy, aby szukać i zbawić to co zginęło. 1

Kogo przyszedł szukać Chrystus i od czego wybawić? Co i komu zagrażało tak bardzo, że Pan Bóg zdecydował się na misję swojego jedynego Syna, z którą posłał Go na ziemię? Skazał Go na największe poniżenie - Chrystus opuścił najwspanialsze miejsce w jakim mógł być, Niebo, i zszedł tam, gdzie po raju, stworzonym przez samego Boga pozostała już tylko nazwa.

Pierwszy obraz - wyobraźmy sobie takie miejsce, które wydaje się być rajem na ziemi: spokój, słoneczko, piękne widoki, dostateczna ilość tego wszystkiego, czego potrzebujemy, wspaniali ludzie, żadnych problemów. Teraz, z jakiegoś powodu ktoś każe nam przenieść się do miejsca ponurego, zimnego, pełnego chorych i cierpiących ludzi, gdzie mamy do czynienia z terrorem, zastraszeniem. Takie porównanie nawet w małym procencie nie oddaje tego, z czego musiał zrezygnować Jezus, by urodzić się na ziemi jako człowiek, by wypełnić swoje zadanie. Kto by się na to zdecydował? Syn Boga, jednak to zrobił.

Drugi obraz - wyobraźmy sobie, że żyjemy w czasach, gdzie nikt nie ma pojęcia o tym, że istnieje Pan Bóg. Człowiek zawsze miał powody do narzekania, ale dzisiaj jego sytuacja dochodzi do granic beznadziei. Kataklizmy, coraz to nowe choroby, znieczulica i wrogość wśród ludzi, wojny, przestępczość, strach, panika przed nowymi atakami terrorystycznymi... Człowieka ogarnia przerażający smutek - "Przecież to "piekło na ziemi"! Po co żyć?" Chrystus wiedział, że to jeszcze nie piekło. Zdecydował się przyjść na ziemię, żeby nas przed tym "piekłem na ziemi" i tym prawdziwym piekłem ratować.