"Karta ekumeniczna" podpisana w Strasburgu 22 kwietnia 2001 roku przez prawosławnego Metropolitę Jeremiasza i katolickiego kardynała Miloslava Vlka
II – W DRODZE DO WIDZIALNEJ JEDNOŚCI KOŚCIOŁÓW W EUROPIE"Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali" (J 13,25).
2. Głosić razem EwangelięNajważniejszym zadaniem Kościołów w Europie jest wspólne głoszenie Ewangelii słowem i czynem dla zbawienia wszystkich ludzkich istot. Wobec braku wspólnych odniesień, wobec oddalenia się od wartości chrześcijańskich, lecz także wobec różnobarwnego poszukiwania sensu chrześcijanki i chrześcijanie są szczególnie wezwani do dawania świadectwa swojej wierze. Temu celowi na szczeblu lokalnym wspólnoty służą wzmożone zaangażowanie i wymiana doświadczeń w płaszczyźnie katechezy i duszpasterstwa. Równocześnie ważne jest, żeby cały lud Boży oddawał się wspólnemu szerzeniu Ewangelii w publicznej przestrzeni społeczeństwa i przydawał mu znaczenie i wiarygodność także przez zaangażowanie społeczne i podejmowanie odpowiedzialności w sferze politycznej.
Zobowiązujemy się
do zapoznania innych Kościołów z naszymi inicjatywami ewangelizacji i do podejmowania wspólnych uzgodnień, aby uniknąć szkodliwej konkurencji i niebezpieczeństwa nowych podziałów;
do uznawania, iż każda istota ludzka może wybrać swobodnie i zgodnie z sumieniem własną przynależność religijną i kościelną. Nikt nie może być zmuszany do nawrócenia za pomocą nacisków moralnych lub bodźców materialnych. Równocześnie nikomu nie można zabraniać nawrócenia, które byłoby następstwem wolnego wyboru.
3. Wychodzić naprzeciw innymWinniśmy wspólnie w duchu Ewangelii przepracować historię Kościołów chrześcijańskich, którą prócz wielu dobrych doświadczeń cechują także podziały, wrogość, nieprzyjaźń i wprost starcia zbrojne. Ludzki grzech, brak miłości i częste posługiwanie się wiarą i Kościołami w interesach politycznych poważnie zaszkodziły wiarygodności chrześcijańskiego świadectwa.
Dla chrześcijanek i chrześcijan ekumenizm zaczyna się więc od odnowy serc i gotowości do pokuty i nawrócenia. Stwierdzamy, że w ramach ruchu ekumenicznego nastąpił wzrost pojednania.
Ważną rzeczą jest uznanie darów duchowych różnych tradycji chrześcijańskich, wzajemne poznanie się i wzajemne przyjęcie swoich darów. Dla dalszego rozwoju ekumenizmu szczególnie pożądane jest włączenie doświadczeń i oczekiwań młodych ludzi oraz usilne popieranie ich uczestnictwa i współpracy.
Zobowiązujemy się
do przezwyciężania samowystarczalności i odrzucania uprzedzeń, do starania się o wzajemne poznanie i życie dla siebie nawzajem;
do popierania otwarcia ekumenicznego i współpracy w dziedzinie wychowania chrześcijańskiego, w dziedzinie początkowej i stałej formacji teologicznej jak też w ramach studiów.
4. Działać razemEkumenizm wyraża się już w wielu formach wspólnego działania. Liczne chrześcijanki i chrześcijanie różnych Kościołów żyją i działają razem jako przyjaciele, sąsiedzi, w pracy i w ramach własnej rodziny. W sposób szczególny międzywyznaniowe małżeństwa winny spotykać się z pomocą w praktykowaniu ekumenizmu w życiu codziennym.
Zalecamy tworzenie i utrzymywanie na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i międzynarodowym organizmów mających na celu współpracę ekumeniczną o charakterze dwustronnym lub wielostronnym.
Na płaszczyźnie europejskiej należy umacniać współpracę między Konferencją Kościołów Europejskich (KEK) i Radą Konferencji Biskupów Europejskich (CCEE) i przeprowadzać dalsze ekumeniczne zgromadzenia europejskie.
W przypadku konfliktów między Kościołami należy stosować i popierać środki pośrednictwa i pokoju.
Zobowiązujemy się
do współdziałania na wszystkich szczeblach życia kościelnego tam, gdzie istnieją do tego przesłanki a temu nie powinny przeszkadzać racje wiary lub cele wyższej wagi;
ochrony praw mniejszości i pomocy w usuwaniu nieporozumień i uprzedzeń między Kościołami większości i mniejszości w naszych krajach
Karta ekumeniczna