Karta ekumeniczna

II – W DRODZE DO WIDZIALNEJ JEDNOŚCI KOŚCIOŁÓW W EUROPIE
"Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali" (J 13,25).

2. Głosić razem Ewangelię
Najważniejszym zadaniem Kościołów w Europie jest wspólne głoszenie Ewangelii słowem i czynem dla zbawienia wszystkich ludzkich istot. Wobec braku wspólnych odniesień, wobec oddalenia się od wartości chrześcijańskich, lecz także wobec różnobarwnego poszukiwania sensu chrześcijanki i chrześcijanie są szczególnie wezwani do dawania świadectwa swojej wierze. Temu celowi na szczeblu lokalnym wspólnoty służą wzmożone zaangażowanie i wymiana doświadczeń w płaszczyźnie katechezy i duszpasterstwa. Równocześnie ważne jest, żeby cały lud Boży oddawał się wspólnemu szerzeniu Ewangelii w publicznej przestrzeni społeczeństwa i przydawał mu znaczenie i wiarygodność także przez zaangażowanie społeczne i podejmowanie odpowiedzialności w sferze politycznej.

Zobowiązujemy się
do zapoznania innych Kościołów z naszymi inicjatywami ewangelizacji i do podejmowania wspólnych uzgodnień, aby uniknąć szkodliwej konkurencji i niebezpieczeństwa nowych podziałów;
do uznawania, iż każda istota ludzka może wybrać swobodnie i zgodnie z sumieniem własną przynależność religijną i kościelną. Nikt nie może być zmuszany do nawrócenia za pomocą nacisków moralnych lub bodźców materialnych. Równocześnie nikomu nie można zabraniać nawrócenia, które byłoby następstwem wolnego wyboru.

3. Wychodzić naprzeciw innym
Winniśmy wspólnie w duchu Ewangelii przepracować historię Kościołów chrześcijańskich, którą prócz wielu dobrych doświadczeń cechują także podziały, wrogość, nieprzyjaźń i wprost starcia zbrojne. Ludzki grzech, brak miłości i częste posługiwanie się wiarą i Kościołami w interesach politycznych poważnie zaszkodziły wiarygodności chrześcijańskiego świadectwa.
Dla chrześcijanek i chrześcijan ekumenizm zaczyna się więc od odnowy serc i gotowości do pokuty i nawrócenia. Stwierdzamy, że w ramach ruchu ekumenicznego nastąpił wzrost pojednania.
Ważną rzeczą jest uznanie darów duchowych różnych tradycji chrześcijańskich, wzajemne poznanie się i wzajemne przyjęcie swoich darów. Dla dalszego rozwoju ekumenizmu szczególnie pożądane jest włączenie doświadczeń i oczekiwań młodych ludzi oraz usilne popieranie ich uczestnictwa i współpracy.

Zobowiązujemy się
do przezwyciężania samowystarczalności i odrzucania uprzedzeń, do starania się o wzajemne poznanie i życie dla siebie nawzajem;
do popierania otwarcia ekumenicznego i współpracy w dziedzinie wychowania chrześcijańskiego, w dziedzinie początkowej i stałej formacji teologicznej jak też w ramach studiów.


4. Działać razem
Ekumenizm wyraża się już w wielu formach wspólnego działania. Liczne chrześcijanki i chrześcijanie różnych Kościołów żyją i działają razem jako przyjaciele, sąsiedzi, w pracy i w ramach własnej rodziny. W sposób szczególny międzywyznaniowe małżeństwa winny spotykać się z pomocą w praktykowaniu ekumenizmu w życiu codziennym.
Zalecamy tworzenie i utrzymywanie na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i międzynarodowym organizmów mających na celu współpracę ekumeniczną o charakterze dwustronnym lub wielostronnym.
Na płaszczyźnie europejskiej należy umacniać współpracę między Konferencją Kościołów Europejskich (KEK) i Radą Konferencji Biskupów Europejskich (CCEE) i przeprowadzać dalsze ekumeniczne zgromadzenia europejskie.
W przypadku konfliktów między Kościołami należy stosować i popierać środki pośrednictwa i pokoju.

Zobowiązujemy się
do współdziałania na wszystkich szczeblach życia kościelnego tam, gdzie istnieją do tego przesłanki a temu nie powinny przeszkadzać racje wiary lub cele wyższej wagi;
ochrony praw mniejszości i pomocy w usuwaniu nieporozumień i uprzedzeń między Kościołami większości i mniejszości w naszych krajach