Komentarz: Znak nadziei

Chrzest w Kościele prawosławnym

Teologia prawosławna chrztu jest także bardzo zbliżona do teologii rzymskokatolickiej chrztu: chrzest jest sakramentem ustanowionym przez samego Chrystusa (Mt 28,19), w którym umiera stary człowiek, a rodzi się nowy. Chrzest oznacza również wejście do Kościoła. Praktykuje się również udzielanie chrztu dzieciom, ponieważ jest to sakrament konieczny do zbawienia (J 3,5). Natomiast różnice pojawiają się już w kwestii sposobu udzielania chrztu. W Kościele prawosławnym sakramentu chrztu udziela się przez trzykrotne zanurzenie w wodzie w celu podkreślenia uczestnictwa w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa (Rz 6,3-23). Podczas trzykrotnego zanurzania udzielający sakramentu wypowiada słowa: Chrzci się sługa Boży N. w imię Ojca i Syna, i Świętego Ducha. W Kościele prawosławnym choć zasadniczo udziela się chrztu przez trzykrotne zanurzenie, to jednak dopuszczalne jest również udzielanie chrztu przez trzykrotne polanie. Sakramentu chrztu w Kościele prawosławnym w sposób uroczysty może udzielić biskup i kapłan, a w wypadku konieczności diakon oraz każdy świecki chrześcijanin na mocy królewskiego kapłaństwa, ponieważ sakrament ten może być udzielany wyłącznie w Kościele. W Kościele prawosławnym dopuszcza się możliwość chrzestnego z innego wyznania, ale w ten sposób, że chrzestny dla chłopca i chrzestna dla dziewczynki muszą być wyznania prawosławnego.

Chrzest w Kościołach ewangelickich

W Kościołach ewangelickich chrzest jest również sakramentem ustanowionym przez samego Chrystusa i dlatego każdy wierzący Boga albo ma rodziców wierzących winien przyjąć ten sakrament. W Kościele Ewangelicko-Augsburskim (luterańskim) podkreśla się, że chrzest jest wodą połączoną ze Słowem Bożym. Chrzest sprawia odpuszczenie grzechów oraz gładzi karę za grzech pierworodny, bo sam grzech pierworodny w człowieku pozostaje. Chrzest udziela też Ducha Świętego. W Kościele Ewangelicko-Augsburskim udziela się chrztu dzieciom, ponieważ chodzi o to, aby skarby, jakich udziela chrzest, pomnażały się potem w życiu tychże ochrzczonych dzieci. Kościoły ewangelickie nauczają ponadto, że przez przyjęcie chrztu chrześcijanin otrzymuje łaskę darowaną mu w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa oraz zostaje włączony do Kościoła. Natomiast Kościół Ewangelicko-Reformowany (kalwiński) naucza, że chrzest sam ze siebie nie oczyszcza z grzechu ani nie powoduje zbawienia. Przez chrzest jednak chrześcijanin wyznaje wiarę i zobowiązuje się do posłuszeństwa Bogu oraz do walki ze złem. W Kościele Ewangelicko-Reformowanym kładzie się również ogromny nacisk na wymiar wspólnotowy udzielania sakramentu chrztu i dlatego odbywa się on z zasady podczas nabożeństwa. Sakramentu chrztu w Kościołach ewangelickich udzielają zazwyczaj ordynowani duchowni. Chrztu udziela się przez trzykrotne polanie wodą głowy w imię Trójcy Świętej. Do ważności chrztu nie wymaga się trzykrotnego zanurzenia, choć z drugiej strony niektóre Kościoły ewangelickie dopuszczają udzielanie chrztu przez trzykrotne pokropienie wodą w imię Trójcy Świętej. Taka jednak praktyka jest niedopuszczalna w Kościele rzymskokatolickim, polskokatolickim, prawosławnym oraz Kościołach mariawickich, a chrzest w ten sposób udzielony nie zostałby w tych Kościołach uznany za ważny. W Kościele Ewangelicko-Reformowanym praktykuje się chrzest niemowląt, choć nie uważa się, że dzieci, które zmarły przed chrztem, miały by być potępione i dlatego w tym Kościele nie praktykuje się udzielania chrztu w naglącym przypadku, ponieważ ważniejsze jest osobiste wyznanie wiary człowieka oraz jego osobista decyzja pójścia za Chrystusem.