Belgrad: Nowy etap dialogu katolicko-prawosławnego

Poniżej podajemy daty i miejsca następnych spotkań Komisji oraz krótkie ich charakterystyki:
1982 - II posiedzenie w Monachium (30 VI-6 VII); opracowano 1. wspólny dokument - "Misterium Kościoła i Eucharystii w świetle tajemnicy Trójcy Świętej" na podstawie ustaleń z maja 1981;

1984 - III posiedzenie - Akademia Prawosławna w Gonii (Grecja, 30 V-8 VI) nt. stosunków między wiarą, sakramentami a jednością Kościoła; osiągnięto ogólne porozumienie w sprawie rozumienia sakramentów chrztu, bierzmowania i eucharystii;

1985 - obrady Komitetu Koordynacyjnego Międzynarodowej Komisji Mieszanej w sprawie wyjaśnienia rozbieżności nt. chrztu (Opole, 3-7 VI);

1986 - IV posiedzenie Komisji Mieszanej w Bari (Włochy (29 V-7 VI); pierwszy poważny kryzys w stosunkach między obu Kościołami, wywołany m.in. przez tzw. "sprawę macedońską" (prawosławni uważali, że Stolica Apostolska uznała w praktyce Macedoński Kościół Prawosławny, nie uznawany za kanoniczny przez światowe prawosławie); doszły do tego zarzuty o uprawianie przez katolików prozelityzmu wśród prawosławnych i udział w rozmowach przedstawicieli katolickich Kościołów wschodnich (unickich);

1988 - V posiedzenie w klasztorze prawosławnym Nowy Walaam (Uusi Valamo) w Finlandii (19-27 VI); przyjęto 3. wspólny dokument - nt. sakramentu święceń w sakramentalnej strukturze Kościoła ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia sukcesji apostolskiej dla uświęcenia i jedności ludu Bożego;

1990 - VI posiedzenie, Fryzynga (Niemcy, 7-14 VI). W związku z odzyskaniem wolności przez grekokatolików w niektórych krajach postkomunistycznych (ZSRR, Rumunia, częściowo też Polska i Czechosłowacja) i ponownym ich zarejestrowaniem, co łączyło się zwykle z próbami odbierania przez unitów należących do nich niegdyś obiektów, a obecnie znajdujących się w rękach prawosławnych, ci ostatni zapowiedzieli, że odtąd jedynym tematem rozmów, jeśli w ogóle będą one kontynuowane, będzie sprawa unitów i uniatyzmu;

1993 - VII posiedzenie, Balamand (Liban, 17-23 VI). Opracowano wspólny dokument "Unionizm [lub uniatyzm], dawna metoda poszukiwania jedności a dzisiejsze poszukiwania pełnej komunii", w którym obie strony potępiły unię jako środek dochodzenia jedności, uznając zarazem prawo Kościołów do istnienia. Dokument ten w zamierzeniu miał wyjaśnić raz na zawsze sprawę uniatyzmu i odblokować dialog, w rzeczywistości jednak nie posunął naprzód, głównie ze względu na opory strony prawosławnej, która uważała, że nie jest on dość stanowczy (m.in. uznaje istnienie Kościołów unickich, z czym nadal nie mogą się pogodzić prawosławni).

2000 - VIII posiedzenie, Emmitsburg (stan Maryland, USA; 9-19 VII). Przedstawiciele obu stron z 11 krajów omawiali wyłącznie sprawy unii; spotkanie zakończyło się niczym; zamiast wspólnego oświadczenia ogłoszono jedynie komunikat ze spotkania. Nie ustalono nawet, czy i kiedy odbędzie się następne posiedzenie. Do spotkania tego doszło zresztą w wyniku osobistej inicjatywy arcybiskupa Baltimore kard. Williama Keelera. Początkowo miało się ono odbyć 6-15 VI 1999, ale odwołano je w związku z odbytymi kilka tygodni wcześniej nalotami NATO na Jugosławię;

2005 - na posiedzeniu komitetu koordynacyjnego Międzynarodowej Komisji ds. Dialogu w Rzymie (13-15 XII) podjęto decyzję o wznowieniu oficjalnych rozmów teologicznych. Mają się one odbyć w dniach 18-23 IX 2006 w Belgradzie, a ich tematami mają być zagadnienia eklezjologiczne i kanoniczne skutki sakramentalnej struktury Kościoła, a zwłaszcza związek między kolegialnością a władzą. W tym kontekście głównym punktem będzie posługa biskupa Rzymu w powszechnej komunii Kościoła.