9. Zgromadzenie Ogólne ŚRK – Porto Alegre 2006 Świat się zmieni! Dzięki Bogu

Jeden chrzest, wspólna Wielkanoc – to się podoba katolikom

Kościół katolicki, który nie należy do ŚRK, w Porto Alegre reprezentowała 18-osobowa delegacja, z przewodniczącym Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan kard. Walterem Kasperem na czele. Kard. Kasper przywiózł przesłanie Benedykta XVI do uczestników Zgromadzenia. Papież bardzo wyraźnie potwierdził w nim wolę współpracy katolików ze Światową Radą Kościołów. „Świadomi naszej wspólnej, związanej z chrztem wiary w Boga w Trójcy Świętej jedynego, szukamy dróg coraz bardziej skutecznego współdziałania w dawaniu świadectwa Bożej miłości” – napisał w swoim przesłaniu. „Chcemy wzmagać wysiłki, by osiągnąć jedność chrześcijan w głoszeniu Ewangelii” – podkreślił.

Katoliccy obserwatorzy Zgromadzenia zwrócili uwagę na propozycję przyjęcia przez wszystkie Kościoły chrześcijańskie wspólnego terminu świętowania Wielkanocy. „To byłby ogromny krok naprzód” – skomentował pomysł ormiańsko-apostolskiego katolikosa Cylicji Arama I kard. Walter Kasper. Katolicy poparli również postulat wzajemnego uznania chrztu przez wszystkie Kościoły.

Kard. Kasper, który obserwował Zgromadzenie od pierwszego do ostatniego dnia, odniósł wrażenie, że „protestanci ulegają dalszym podziałom i sami nie wiedzą, dokąd idą”. To utrudnia dialog ekumeniczny z Wspólnotami wyrosłymi z reformacji - stwierdził. W sytuacji tak wielkiej różnorodności doktryn, teologii i tradycji liturgicznych Papieskiej Radzie Popierania Jedności Chrześcijan niełatwo ustalić, z kim prowadzić rozmowy – dodał, dzieląc się refleksjami po zakończeniu Zgromadzenia. Obecnie zauważa się wielki rozwój tzw. wolnych Kościołów, nazywanych też ewangelikalnymi. Wspólnoty te charakteryzuje akcentowanie osobistej, indywidualnej relacji do Jezusa Chrystusa oraz nacisk na przeżywanie chrześcijaństwa. Doświadczenie duchowe jest tu ważniejsze od jasno określonej doktryny. Dlatego Kościoły te nie mają jednolitej, wspólnej dla całego nurtu doktryny, jakiegoś wspólnego wszystkim wyznania wiary. Z takimi Wspólnotami trudno prowadzić dialog ekumeniczny. One ciągle się zmieniają i nie do końca jasny jest kierunek tych zmian – zauważył przewodniczący Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan. Jedynym wyjściem z obecnego kryzysu jest ekumenizm duchowy – podkreślił.

Zgromadzenie ożywia instytucję

Światowa Rada Kościołów jest największą na świecie organizacją ekumeniczną. Już sama liczba należących do niej Kościołów – 340 – jest imponująca. Jeszcze większe wrażenie robi liczba wiernych – 550 milionów. ŚRK powstała w 1948 roku jako odpowiedź na rosnącą wśród chrześcijan różnych wyznań tęsknotę za jednością. Należące do ŚRK Wspólnoty łączy wiara w to, że „Pan Jezus Chrystus jest Bogiem i Zbawicielem” oraz dążenie „do wypełnienia tego, do czego są powołane, ku chwale Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego”. To podstawowa tzw. „baza teologiczna”, którą jako minimum muszą przyjąć Kościoły chcące należeć do ŚRK. Dzieli dużo więcej: między innymi sposób wyrażania wiary, poglądy na rolę Tradycji, pojęcie kapłaństwa, rozumienie sakramentów, w tym Eucharystii, kult świętych i Maryi, a także liturgia czy sposoby zorganizowania wspólnoty kościelnej. Różne Kościoły różnie też rozumieją jedność założonego przez Chrystusa Kościoła i różnie wyobrażają sobie widzialną formę jedności między chrześcijanami. Coraz częściej Kościoły dzieli udzielanie święceń kapłańskich kobietom oraz święcenie homoseksualistów czy akceptacja dla związków homoseksualnych przez niektóre z nich. Różnice w podejściu do tych zagadnień stały się w ostatnich latach powodem wystąpienia niektórych Kościołów prawosławnych (np. bułgarskiego) ze Światowej Rady Kościołów.
Wydaje się, że niektórzy członkowie ŚRK postrzegają ją jako nieco skostniałą instytucję. Takiemu rozumieniu przeciwstawił się prawosławny abp Anastasios z Albanii, który w swoim wystąpieniu na 9. Zgromadzeniu Ogólnym przypomniał, że ŚRK „sprzyja urzeczywistnieniu celu, jakim jest dążenie do jedności chrześcijan”. „Jest ona nie tyle instytucją, ile płaszczyzną dialogu. Stanowi forum miłości i nadziei” – podkreślił. Bardzo potrzebne są więc takie międzykościelne spotkania. Wydaje się, że Zgromadzenie Ogólne, które jest najwyższym organem ŚRK, jest czymś więcej niż tylko formalnym zjazdem oficjalnych przedstawicieli członkowskich Kościołów. Jest okazją do wspólnej modlitwy, poznawania się, budowania zrozumienia i szacunku między chrześcijanami, dzielenia się swoją wiarą. Namsoon Kang, przysłuchując się świadectwom osób, których życie Pan Bóg przemienił swoją łaską, zauważyła, że Bóg przemienia świat także przez ekumenizm. Pod warunkiem, że towarzyszy mu zmiana myślenia chrześcijan różnych wyznań o sobie nawzajem. Dzięki takiemu ekumenizmowi chrześcijanie mogą wspólnie dawać przed światem świadectwo o Bożej miłości, a nie tylko z trudem wzajemnie się tolerować.

Zdjęcia za stroną http://www.wcc-assembly.info/