Młodzi budują przyszłość

Krótko o Taizé

Taizé to nieduża wioska położona na jednym ze wzgórz Burgundii (Francja). W 1940 roku osiedlił się w niej Roger Schutz, syn szwajcarskiego pastora ewangelickiego. Przywiodła go tam myśl powstania męskiej wspólnoty mo-nastycznej, której członkowie, żyjąc w celibacie, modlili by się o pojednanie i pokój wśród ludzi. Aż do roku 1942 mieszkał on w Taizé samotnie, a jego dom niejednokrotnie był schronieniem dla uciekinierów z terenów Francji pozo-stających okupacją. W tymże roku wyjechał do Szwajcarii, gdzie zmuszony był pozostać aż do końca wojny, gdyż pod jego nieobecność hitlerowcy wkroczyli do „wolnej strefy”. Z Ojczyzny powrócił z dwoma braćmi – w ten sposób za-częła się tworzyć Wspólnota.

Zainteresowanie młodych Taizé datuje się od lat 50-tych. Początkowo był to ruch nieduży, nie wpływający za-nadto na życie Braci. Jednak stopniowo zaczął przybierać na sile. W efekcie doprowadziło to do całkowitego prze-kształcenia Wspólnoty, która początkowo miała być typowo modlitewna. Obecnie w ciągu całego roku Taizé odwiedza kilkadziesiąt tysięcy młodych, którzy odbywają pod opieką Braci tygodniowe rekolekcje. Najwięcej pielgrzymów przy-bywa latem. Bywa, że w jednym tygodniu gości ich w Taizé do 5.000.

W 1986 roku do Taizé przybył „niestrudzony pielgrzym do świata” – papież Jan Paweł II. Powiedział wówczas te słowa: „Przez Taizé przechodzi się tak, jak przechodzi się obok źródła. Wędrowiec zatrzymuje się, gasi pragnienie i rusza w dalszą drogę.”. Znacznie wcześniej papież Jan XXIII Taizé nazwał: „małą wiosną”. Wspólnota i podejmowane przez nią działa cieszą się też powszechnym uznaniem zwierzchników innych Kościołów, zarówno wschodnich, jak i zachodnich a także cenionych na świecie polityków.