Metodyści sami o sobie

Pod koniec 1739 roku osiem do dziewięciu osób, głęboko przekonanych o grzechu i z całą powagą pragnących odkupienia, przyszło do ks. Wesley'a w Londynie. Osoby te pragnęły, aby on spędzał z nimi pewien czas na modlitwie i poradził im, jak mają się uchronić przed przyszłym gniewem jaki zawisnął nad nimi. Aby zapewnić sobie więcej czasu dla tej wielkiej pracy, Wesley wyznaczył im na spotkania jeden dzień w tygodniu, mianowicie każdy czwartek wieczorem. Osobom tym, jak i nowym, którzy coraz liczniej przybywali na te spotkania, udzielał on wskazówek jakie uznał za najbardziej potrzebne. Spotkania zawsze kończono modlitwą dostosowaną do potrzeb uczestników.

Taki był początek Zjednoczonego Stowarzyszenia, najpierw w Europie, a później w Ameryce. Takie stowarzyszenie, to nic innego, jak "wspólnota ludzi w zorganizowanej formie, poszukujących mocy pobożności, zjednoczonych dla wspólnej modlitwy, przyjmowania słów napomnienia i czuwających nad sobą wzajemnie w miłości, by sobie nawzajem dopomagać do uzyskania zbawienia".

Aby się okazało, czy osoby te rzeczywiście pracują nad swoim zbawieniem, podzielono każde stowarzyszenie na mniejsze kręgi, zwane klasami. Klasę tworzyło około 12 osób, z przewodniczącym na czele. Jego zadaniem jest:

1. Widzieć się z każdym członkiem klasy co najmniej raz w tygodniu, (1) by zbadać, jak się rozwija pod względem duchowym, (2) doradzać, ganić, pocieszać lub napominać, zależnie od okoliczności, (3) przyjmować dobrowolne ofiary dla kaznodziejów, Kościoła i ubogich.

2. Spotykać się raz w tygodniu z pastorami i starszymi stowarzyszenia, by (1) informować pastora o chorych jak również o tych, którzy nie prowadzą się przyzwoicie i nie przyjmują nagany, (2) przekazywać starszym stowarzyszenia ofiary zebrane w ciągu tygodnia.

Jest tylko jeden warunek dla tych, którzy pragną należeć do takiego stowarzyszenia: "pragnienie ucieczki przed przyszłym gniewem oraz pragnienie zbawienia od grzechów". Jeśli takie pragnienie jest istotną potrzebą duszy, to musi ono przejawiać się w owocach.

Dlatego też jest pożądane, by wszyscy, którzy nieprzerwanie pragną zbawienia, objawiali to pragnienie w następujący sposób: