Pierwszy misjonarz - dzieje polskich adwentystów

Pionierem adwentyzmu w Europie był... Polak, były franciszkanin, Michał Belina Czechowski. Działał on w kilku krajach europejskich począwszy od 1863 roku. Na ziemie polskie adwentyzm dotarł jednak dopiero w roku 1888.

Pierwsi adwentyści pojawili się w Żarnówku na Wołyniu, w ówczesnym zaborze rosyjskim. Potem powstały zbory w Łodzi (1893), w Poznaniu (1895 r.), Warszawie (1900), Bydgoszczy (1903), Bielsku-Białej (1903 r.).

Przed pierwszą wojną światową największe skupiska zborów powstały na Śląsku Cieszyńskim. Tam już w roku 1912 istniało pierwsze polsko-czeskie zjednoczenie (diecezja), z którego w roku 1920 wyłania się Zjednoczenie Południowe (dzisiejsza Diecezja Południowa). Zjednoczenie Północne zorganizowano w 1918 r., a Zjednoczenie Wschodnie zaczęto organizować w roku 1920 (ukształtowało się w pełni dopiero w roku 1927).

Te trzy zjednoczenia były podstawą powołania ogólnopolskich władz Kościoła w roku 1921. Stało się to na zjeździe w Bydgoszczy. Przyjęto wówczas nazwę "Związek Adwentystów Dnia Siódmego". Nazwę tę zmieniono później na "Unię Zborów Adwentystów Dnia Siódmego", a po wojnie, w 1961 roku na "Kościół Adwentystów Dnia Siódmego".

Decyzją Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 16 lutego 1922 roku, adwentyści zaliczeni zostali do tzw. wyznań tolerowanych.

W 1931 r. Warszawa stała się siedzibą władz Kościoła. W 1935 roku odbył się ogólnopolski zjazd młodzieży adwentystycznej.

W roku 1932 w ruchu adwentystów powstała grupa pod przewodnictwem A. Kubego, która kilka lat później wyodrębniła się organizacyjnie i doktrynalnie, tworząc osobne ugrupowanie religijne pod nazwą "Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego".

W roku 1946 Kościół Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce uznany został za publiczno-prawny związek religijny. Pierwszy zjazd Kościoła po drugiej wojnie światowej odbył się w 1946 roku w Krakowie. Godność przewodniczącego Kościoła piastowali od czasu zakończenia wojny duchowni: J. Kulak (1945-49), F. Stekla (1950-53), G. Baron (1955-57), J. Zieliński (1957-59), G. Baron (1959-65), St. Dąbrowski (1965-88) i od 1988 roku pastor W. Polok.