Ten skarb przechowujemy w glinianych naczyniach (2 Kor 4,7)

3. Nabożeństwo Słowa Bożego

1. Tekst biblijny rozważany w czasie Tygodnia Modlitwy
2 Kor 4,3-18

A jeśli nawet nasza Ewangelia jest ukryta, to jest ukryta dla tych, którzy idą na zatracenie, dla niewierzących, których umysły zaślepił bóg tego świata, tak że nie dostrzegają blasku Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. Nie siebie samych bowiem głosimy, lecz Jezusa Chrystusa jako Pana, siebie natomiast jako wasze sługi z powodu Jezusa. Bóg bowiem, który powiedział: Z ciemności zabłyśnie światło, jest Tym, który zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej na obliczu Chrystusa.

Ten skarb jednak przechowujemy w glinianych naczyniach, aby ta przeogromna moc była z Boga, a nie z nas. Zewsząd jesteśmy uciskani, lecz nie ulegamy zwątpieniu, żyjemy w niedostatku, lecz nie poddajemy się rozpaczy, jesteśmy prześladowani, lecz nie opuszczeni, obalają nas na ziemię, lecz uchodzimy z życiem. Nieustannie nosimy w ciele umieranie Jezusa, aby i życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. Dopóki bowiem żyjemy, ciągle jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby i życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele. Tak więc w nas działa śmierć, podczas gdy w was - życie. Mając zaś tego samego ducha wiary, według którego napisano: „Uwierzyłem, dlatego przemówiłem”, my również wierzymy i dlatego przemawiamy, wiedząc, że Ten, który wskrzesił Pana Jezusa, wskrzesi z Jezusem także nas i postawi przed sobą razem z wami. Wszystko to bowiem ze względu na was, aby łaska, obfitująca coraz bardziej przez wzrost liczby wiernych, pomnożyła dziękczynienie na chwałę Boga.

Dlatego nie upadamy na duchu, ale jeśli nawet nasz człowiek zewnętrzny ulega zniszczeniu, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. Niewielkie zaś cierpienia, które chwilowo znosimy, przygotowują nam bezmiar wiecznej chwały, nam, którzy nie wpatrujemy się w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, trwa do czasu, natomiast to, co niewidzialne, wiecznie.

2. Porządek nabożeństwa Słowa Bożego

D - duchowny (przewodniczenie może być podzielone między kilku duchownych)
L - lektor
W - wierni (wszyscy zgromadzeni)

I. LITURGIA WSTĘPNA

Przywitanie i wprowadzenie

Wejście

(W widocznym miejscu przed zgromadzeniem, na wspólnotowym stole/ołtarzu jest umieszczone gliniane naczynie z zapaloną świecą, czyta się wówczas tekst 2 Kor 4,5-6. Przedstawiciele zgromadzenia podchodzą, aby zapalić inne świece i przekazać światlo wszystkim.)

Liturgiczne powitanie

Otwarcie (można pozdrowić uczestników nabożeństwa w następujący sposób):
D - Światło i pokój w Jezusie Chrystusie Panu naszym!
W - Chwała Panu.
D - Alleluja, Pan zmartwychwstał!
W - Prawdziwie Pan zmartwychwstał!
D - Bądź naszym światłem w ciemnościach, Panie, i w swoim wielkim miłosierdziu wybaw nas od wszelkich niebezpieczeństw w czasie
naszej pielgrzymki przez ziemię. Wznieć w nas i w naszych wspólnotach światło wiary świecące w naszych sercach: poznanie Twojej chwały w obliczu Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego przez wszystkie wieki wieków. Amen.

(Podczas dzielenia się światłem śpiewany jest hymn.)

Wezwanie Ducha Świętego

Panie, odnów w nas dar Twojego Ducha,
Abyśmy byli oczyszczeni wodami skruchy,
Jednym sercem chwalili Twoje Imię i głosili Twoje miłosierdzie.
Otwórz nasze umysły na Pismo Święte,
Aby stało się dla nas żywym Słowem
I oświecało nasze serca.
Niechaj Twój Duch wypełni nas miłością,
Inspirując nas do poświęcenia dzisiejszych modlitw naszym siostrom
i braciom
Oraz doskonałej jedności Twojego Kościoła.
W imieniu Jezusa Chrystusa, który z Tobą i Duchem Świętym
Panuje na wieki wieków.
Amen.

(Można odśpiewać powyższą modlitwę lub przeplatając ją modlitwami kongregacji [zgromadzenia], przekształcić w litanię.)

II. LITURGIA POKUTNA

Wyznanie grzechów

D - Wyznajmy nasze grzechy przed Bogiem i przed sobą nawzajem. Boże bogaty w miłosierdzie, wyznajemy, że zgrzeszyliśmy myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem.
(Lub inne stosowne wprowadzenie.)
L - Przepraszamy za wynikające z naszej pychy grzechy przeciwko jedności.
W - Panie, zmiłuj się.
L - Przepraszamy za grzechy przeciwko naszym braciom i siostrom
z innych religii (wyznań), kultur, przeciw ludziom, których uciskaliśmy i wykluczaliśmy z naszych wspólnot.
W - Panie, zmiłuj się.
L - Przepraszamy za naszą apatię i ślepotę na nieszczęścia imigrantów
będących wśród nas.
W - Panie, zmiłuj się.