Bartłomiej I w Polsce

Na świętej Górze Grabarce w dniach 18-19 sierpnia Bartłomiej I weźmie udział w prawosławnych obchodach uroczystości Przemienienia Pańskiego i 300. rocznicy pierwszego cudu w tym miejscu.

W Lublinie patriarcha Konstantynopola otrzyma tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.Wręczenie odbędzie się 20 sierpnia br. o godz. 11.00 w Auli im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Laudację na cześć patriarchy wygłosi metropolita lubelski i Wielki Kanclerz KUL abp Józef Życiński.

Hierarcha odbierze tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego jako wyraz uznania "dla niezwykle aktywnego przywódcy duchowego", kontynuatora ekumenicznego dzieła wielkich patriarchów Konstantynopola, "orędownika pokoju i pojednania, wolności religijnej, praw i godności człowieka oraz troski o zachowanie środowiska naturalnego".

Ponadto uniwersytet pragnie wyrazić uznanie dla niezwykle aktywnego przywódcy duchowego, kontynuatora ekumenicznego dzieła wielkich patriarchów Konstantynopola: Joachima III, Atenagorasa I i Dymitriosa I. Jego Świętobliwość Bartłomiej I jako orędownik pokoju i pojednania, wolności religijnej, praw i godności człowieka oraz troski o zachowanie środowiska naturalnego, stale podtrzymuje świadectwo o radości i „świetle Zmartwychwstania”.

„Jego Świątobliwość Patriarcha Bartłomiej I oddając swoje siły ofiarnej i niezwykle trudnej służbie Kościołowi, jedności wszystkich chrześcijan oraz dialogowi z innymi religiami i współczesnym światem, jest rzeczywiście Człowiekiem Dialogu i Nadziei, przekonanym, że historia jest w rękach Boga, do którego należy ostatnie słowo” – czytamy w uzasadnieniu przyznania tytułu.

Patriarcha Bartłomiej urodził się 29 lutego 1940 jako Dimitrios Archontonis na tureckiej wyspie Imbros, która wówczas miała charakter w większości grecki, a dziś niemal wyłącznie turecki i muzułmański. W 1961 r. ukończył szkołę teologiczną na wyspie Chalki, po czym otrzymał święcenia diakońskie i przyjął imię zakonne Bartłomiej. Przez 3 lata służył w armii tureckiej, a następnie w latach 1963-68 studiował w Rzymie w Papieskim Instytucie Wschodnim, zgłębiając prawosławne prawo kanoniczne. Kształcił się też w Instytucie Ekumenicznym Światowej Rady Kościołów w Bosey koło Genewy i na Uniwersytecie Monachijskim w Niemczech.

W latach 1968-71 był wykładowcą w swej dawnej szkole w Chalki (do czasu zamknięcia jej przez władze tureckie) i tam 19 października 1969 r. przyjął święcenia kapłańskie, a w kilka miesięcy później otrzymał tytuł archimandryty (wyższego przełożonego zakonnego). W 1972 r. został sekretarzem nowo wybranego wówczas patriarchy Dimitriosa I.

25 grudnia 1973 r. przyjął chirotonię (sakrę biskupią) jako metropolita Filadelfii – jednej z kilkunastu małych eparchii (diecezji) tytularnych Patriarchatu w Turcji. W marcu następnego roku powołano go w skład Świętego Synodu Patriarchatu Ekumenicznego, złożonego z 12 hierarchów. 9 stycznia 1990 r. Synod mianował go metropolitą Chalcedonu – jest to drugie po patriarsze stanowisko w tym Kościele. Gdy 2 października 1991 zmarł Dimitrios, Święty Synod powołał 22 października 1991 r. 51-letniego wówczas metropolitę na 273. patriarchę ekumenicznego. Jego intronizacja odbyła się w katedrze patriarszej pw. św. Jerzego w Stambule-Fanarze 2 listopada tegoż roku.

Patriarcha Bartłomiej jest doktorem honoris causa szeregu uczelni teologicznych i świeckich, m.in. Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, a także w USA, Wielkiej Brytanii i kilku innych krajach. Bardzo zaangażowany w dzieło jedności chrześcijan reprezentował swój Kościół na wielu międzynarodowych spotkaniach i konferencjach teologicznych i ekumenicznych. Wielokrotnie przewodniczył delegacjom swego Kościoła, które – zgodnie z wieloletnią tradycją – uczestniczyły w Rzymie w obchodach uroczystości św. Piotra i Pawła. Jako patriarcha kilkakrotnie spotykał się zarówno z Janem Pawłem II, jak i Benedyktem XVI.

Wiele podróżował i nadal podróżuje, przede wszystkim do lokalnych Kościołów prawosławnych, m.in. trzykrotnie przebywał w Polsce, traktując te wyjazdy jako część swej misji jednoczenia i przewodniczenia światu prawosławnemu. Odwiedzał także inne Kościoły chrześcijańskie, np. w Szwecji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Norwegii, Japonii, Korei Południowej, Etiopii, Stanach Zjednoczonych. Parokrotnie był też gościem świeckich organizacji międzynarodowych, np. w latach 1993-94 złożył wizyty w Radzie Europy i przemawiał w Parlamencie Europejskim.