Baptyści na Ukrainie

Baptyści na Ukrainie tworzą największą w kontynentalnej Europie wspólnotę baptystyczną. W jej skład wchodzi ponad 2.800 zborów i stacji misyjnych oraz 151.000 wiernych, prowadzonych przez ok. 2.000 pasterzy. Wraz z niezależnymi zborami baptystycznymi, baptyści ukraińscy tworzą wspólnotę ponad 162.000 wiernych.

Bezpośrednimi poprzednikami baptystów byli anabaptyści, którzy pojawili się na ziemiach ukraińskich w XVI wieku. Pierwszy na Ukrainie baptystyczny chrzest na wyznanie wiary udzielony został w 1864 r. w rzece Inguł  na terenie obecnego obwodu kirowohradzkiego w niemieckiej osadzie. W 1867  r. powstał na tym obszarze pierwszy zbór baptystyczny. Od tego czasu baptyzm rozprzestrzenił się najpierw na południe Ukrainy, potem także na pozostałe ziemie ukraińskie. W 1907 r. zarejestrowano zbór w Kijowie, zaś rok później powstała pierwsza Wszechrosyjska Konwencja Baptystów. Wkrótce też w obecnym Dniepropietrowsku założono Wszechrosyjską Unię Baptystyczną. Pod koniec XIX wieku na terenie Ukrainy żyło od 100 do 300 tysięcy baptystów.

Od 1920 r. w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej zakazano działalności Kościoła baptystycznego. Ograniczona reaktywacja nastąpiła w czasie i po II wojny światowej. W 1944 r. połączono Unię Baptystów z Unią Ewangelicznych Chrześcijan tworząc Kościół Ewangelicznych Chrześcijan Baptystów. Do nowo powstałej federacji wyznań ewangelicznych po krótkim czasie włączono także pozostałe pomniejsze wspólnoty baptystyczne i ewangeliczne. Podobną politykę stosowano w innych państwach bloku komunistycznego (np. zawiązany w Polsce Zjednoczony Kościół Ewangeliczny). Pod koniec lat 50. XX wieku 75% wszystkich wiernych Wszechsowieckiej Rady Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan Baptystów żyło na Ukrainie. W latach 70. na ziemiach ukraińskich odnotowano potężne przebudzenie religijne, związane z wieloma nawróceniami na ewangeliczne chrześcijaństwo. Od tego czasu Kościół baptystyczny na Ukrainie należy do najszybciej rozwijających się i jest jedną z najbardziej aktywnych denominacji kraju.

***

  Informacja pochodzi z portalu Ekumenizm.pl

Serdecznie dziękujemy za zgodę na zamieszczenie jej w naszym serwisie