Czy chrześcijanin powinien przywiązywać wagę do życia na ziemi?

Odrębną sprawą jest rozstrzygnięcie tego, co to znaczy "przywiązywać wagę". Jeśli chodziłoby o troskę o rodzinę, najbliższych, sprawiedliwość, uczciwość, porządek, można by nie poruszać tej kwestii. Problem w tym, że nie potrafimy poprzestawać na małym (1 Tm 6,6). Jest tak wiele rzeczy, które w naszym mniemaniu są nam niezbędne do życia. Jesteśmy zasypywani setkami nowych ofert lepszego, łatwiejszego życia. Nie chodzi o to, żeby mieć ubranie, ale mieć właściwe ubranie, a to nie oznacza już schludne, czyste, wyprane, ale trendy.

Już nie wystarczy jeść, trzeba wiedzieć co jeść, nie wystarcza mieć mieszkanie (nawet swoje), ale być na topie. Już nie wystarcza mieć samochód, ale... Jesteśmy porywani przez nurt mody i trendów. Powoli nie żyjemy po to by żyć, ale żyjemy po to, by mieć.

Należy jednak uważać na wielkie niebezpieczeństwo unikania odpowiedzialności w życiu. Przywiązywanie "wagi do życia na ziemi" związane jest z odpowiedzialnością za innych. List do Filipian zachęca nas, abyśmy stawali się podobnymi do Chrystusa i tak jak On wyparli się siebie (Flp 2,1-13). Jezus wzywa nas do miłości bliźniego w taki sposób, jak kochamy siebie (Mt 22,39). Paweł zachęca wszystkich do spełniania swoich obowiązków i zadań. Każdego tak, jak Bóg go powołał (Ef 5,22-6,9). Jako chrześcijanie mamy do spełnienia misję, tą misją jest bycie świadkiem Chrystusa, a to dokonuje się przez troskę o innych.

Czy chrześcijanin więc powinien przywiązywać wagę do życia na ziemi? Tak, jeśli wie, że jest tu tylko na chwilę. Nie, jeśli życie stało się dla nie bogiem. Tak, jeśli wie, że nie żyje dla siebie. Nie, jeśli wszystko co robi, robi dla siebie. Tak, jeśli życie to dla Niego przedsionek nieba, bo wtedy nawet trudne czasy są radością. Nie, jeśli to stacja końcowa, bo wtedy nawet życie "usłane płatkami róż" to piekło.


Artykuł pochodzi z kwartalnika "Warto" wydawanego przez Centrum Misji i Ewangelizacji Kościoła Ewangelicko Augsburskiego w RP