Święty kąt

  Ze ścian spogląda na mnie przenikliwym wzrokiem Jezus Cisza. Na drodze pustawo. Niewiele osób jedzie do Krynek pod białoruską granicą. Zbliża się noc. Niebo czarne jak smoła. Tylko z zachodu, od strony Białegostoku, nad sędziwym monasterem wyrasta potężna pomarańczowa łuna. Oświetla uśpione białe mury i zasypane śniegiem krzyże z napisem Spasi sahrani.

Głos wołającego na Puszczy Knyszyńskiej
Od bladego świtu w monasterze spory ruch. Płynie wschodnia liturgia. Kilkadziesiąt osób wchodzących do cerkwi kłania się nisko, kupuje żółte świece i całuje z namaszczeniem ikonę wystawioną na anałoju (stoliku) na środku świątyni. W ocienionej cerkwi pali się kilkadziesiąt świec. Świątynię wypełnia słodkawy zapach mirry i woń spalonej parafiny. Kantor intonuje mocnym głosem „Kyrie eleison”.

  Na drodze pustawo. Niewiele osób jedzie do Krynek pod białoruską granicą. Nadciąga noc Potężny grecki śpiew przenosi wiernych z Podlasia aż na świętą górę Athos. Pierwszą drewnianą cerkiew św. Jana Teologa wybudowano w 1501 r. Dwa lata później rozpoczęto budowę świątyni będącej niezwykłą kompilacją architektury bizantyjskiego Wschodu z gotykiem.

Zbudowany na planie prostokąta supraski monaster obronny był jednym z najaktywniejszych ośrodków myśli religijnej w XVI wieku i w swym znaczeniu drugim, po Kijowsko-Pieczerskiej Ławrze, ośrodkiem zakonnym prawosławia na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego.