Chrystus jedynym fundamentem Kościoła (1 Kor 3,1-23)

Komentarz do hasła
Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan
Chrystus jedynym fundamentem Kościoła

Hasło Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan rozważane jest przez osiem dni. Pierwszego dnia Apostoł Paweł kieruje naszą uwagę na potrzebę oderwania się od tego, co cielesne, i skoncentrowanie się na tym, co duchowe. Wzywa do duchowej dojrzałości. Czy można być Kościołem charyzmatycznie rozbudzonym, a jednocześnie pogrążonym w grzeszności, jak wspólnota w Koryncie? Na czym w tym kontekście polega dojrzałość duchowa? Słuchajmy odpowiedzi Apostoła i szukajmy własnej!

W drugim dniu słyszymy wyraźnie, że jedynym obdarzającym prawdziwym wzrostem duchowym jest Bóg. To On odnawia oblicze ziemi i prowadzi do prawdziwej dojrzałości duchowej i duchowej jedności. Kościół w Koryncie, podobnie jak współczesne chrześcijaństwo, był skłócony i podzielony. Apostoł Paweł dostrzega i wskazuje jednoznacznie na Tego, który łączy różne odłamy, gdyż ostatecznie wszyscy na nim budują.

O jedynym fundamencie Kościoła rozważamy trzeciego dnia. Świadomość przynależności do Chrystusa, budowania na tym samym fundamencie, pomaga przezwyciężać podziały, a tym samym wzmacnia wspólne poselstwo w tym świecie.

Budowla jest wznoszona stosownie do zdolności i darów ofiarowanych przez Boga. Różnorodność darów ma służyć jedności Kościoła, a nie jego podziałowi. Mają one być wykorzystywane do budowania mostów między różnymi chrześcijańskimi ugrupowaniami, a tym samym dawać nadzieję i przynosić owoc jedności. O tym wszystkim dowiemy się w dniu czwartym naszej ekumenicznej wędrówki.

Piątego dnia Apostoł narodów przypomina, że sam jest odpowiedzialny przed Bogiem. Podobnie i Kościoły odpowiedzialne są przed Najwyższym, ale i przed sobą samymi, jako współpracownicy w misji. To, co wspólnie czynimy, stanowi o jakości naszego bycia uczniami w szkole Jezusa Chrystusa.

Aby zachęcić chrześcijan w Koryncie do współpracy, św. Paweł przypomina im, kim są. Ponieważ otrzymali dar Ducha, przeto stali się Jego świątynią, która odzwierciedla Jego obraz. Takie ujęcie sprawy stanowi dla chrześcijan prawdziwe wyzwanie, by żyli w jedności z Duchem, który łączy nas z jedynym fundamentem - Chrystusem. O powyższym rozważamy w szóstym dniu tygodnia.

W kolejny dzień dostrzegamy szaleństwo kroczenia własnymi drogami, które prowadzą do rozbicia między naśladowcami Chrystusa. Apostoł wzywa chrześcijan do zgody, by byli jednej myśli i mieli ten sam cel. By pomóc przezwyciężyć podziały, św. Paweł zwiastuje Chrystusa, który uniżył samego siebie, przyjmując ludzkie słabości, śmierci nie wykluczając, aby pokazać, co przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.

Ostatniego dnia Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan Apostoł wskazuje na więzi istniejące między współpracownikami pozostającymi w służbie Ewangelii. Wspólnotę tę postrzega w kontekście uniwersalnej i kosmicznej jedności. Zapewnia tych, którzy w różnym czasie i miejscu budowali na tym jedynym fundamencie, że należą do Chrystusa, gdyż są Chrystusowi, a tym samym Boży. Paweł świadom jest tego, w jaki sposób działa Bóg przez Chrystusa w swoim stworzeniu, aby wszystko uczynić nowym. Jako współpracownicy i słudzy jesteśmy zjednoczeni, kiedy uświadamiamy sobie, że nasza służba bierze początek w Chrystusie i ukierunkowana jest na Boga, który położył jedyny fundament wiary i od którego pochodzi nasza jedność.

Tych osiem dni modlitwy jest również zaproszeniem różnych Kościołów do wspólnej refleksji, aby prosić o błogosławieństwo dla siebie wzajemnie i dostrzegać, gdzie możemy wspólnie wzrastać w jedności, budując na jedynym fundamencie Kościoła, którym jest Jezus Chrystus.