Chrystus jedynym fundamentem Kościoła (1 Kor 3,1-23)

Część II

Nabożeństwo Słowa Bożego

Ale ja, bracia, nie mogłem przemawiać do was jak do ludzi Ducha, lecz jak do ludzi cielesnych, jak do dzieci w Chrystusie. Mleko dałem wam do picia, nie pokarm stały. Nie byliście bowiem jeszcze zdolni go przyjąć, a nawet teraz jeszcze nie możecie, ponieważ nadal jesteście ludźmi cielesnymi. Dopóki przecież zazdrość i niezgoda są między wami, czyż nie jesteście ludźmi cielesnymi i czy nie postępujecie w sposób czysto ludzki? Kiedy ktoś mówi: Ja jestem Pawła, a inny: Ja Apollosa, to czy nie jesteście tylko ludźmi? Kim bowiem jest Apollos? Kim zaś jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście, każdy zgodnie z tym, co Pan mu powierzył. Ja zasadziłem, Apollos podlewał, ale Bóg dawał wzrost. Tak więc ani ten, kto sadzi, ani ten, kto podlewa nic nie znaczą, tylko Bóg, który daje wzrost. Ten zaś, kto sadzi, jak i ten, kto podlewa, stanowią jedno, a każdy otrzyma swoją zapłatę, stosownie do swojej pracy. Jesteśmy bowiem współpracownikami Boga. Wy jesteście uprawną rolą Boga, Jego budowlą.

Zgodnie z udzieloną mi łaską Boga niczym umiejętny architekt położyłem fundament, inny natomiast na nim buduje. A każdy niech zważa na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego niż ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. Czy zaś ktoś buduje na tym fundamencie ze złota, srebra, szlachetnych kamieni, drewna, trawy, słomy - dzieło każdego stanie się jawne. Dzień ten bowiem uczyni je jawnym, ponieważ w ogniu się objawi i dzieło każdego, jakie jest, ogień wypróbuje. Jeżeli przetrwa dzieło, które ktoś budował, otrzyma on nagrodę. Jeżeli czyjeś dzieło spłonie, poniesie stratę. On natomiast będzie zbawiony, tak jednak jak przez ogień. Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boga w was mieszka? Jeśli ktoś niszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest bowiem święta, a wy jesteście takimi świątyniami.

Niech nikt nie oszukuje samego siebie. Jeżeli na tym świecie ktoś uważa, że jest mądry pośród was, niech się stanie głupi, aby się stać mądrym. Mądrość tego świata bowiem jest głupstwem u Boga. Jest przecież napisane:

On przytupuje mądrych w ich przebiegłości.

I znowu:

Pan zna myśli mądrych i wie, że są próżne.

Dlatego też niech się nikt nie chlubi ludźmi. Wszystko przecież jest wasze: czy Paweł, czy Apollos, czy Piotr, czy świat, czy życie, czy śmierć, czy teraźniejszość, czy przyszłość - wszystko wasze, wy natomiast Chrystusa, a Chrystus Boga.

2. Porządek nabożeństwa Słowa Bożego

Zaleca się, aby na początku nabożeństwa przedstawić krótko j ego porządek. W modlitwach wstawienniczych mogą być zaangażowani różni lektorzy. Temat nabożeństwa brzmi: „Chrystus jedynym fundamentem Kościoła”. Modlitwę rozpoczyna się oddaniem dziękczynienia Chrystusowi za dzielo zbawienia.

Proponowanym symbolem w liturgii są dwie drewniane deski lub belki, złączone w połowie nabożeństwa w prosty krzyż. Ma to uświadomić nie tylko zwycięstwo Chrystusa nad piekłem, ale również wskazywać na solidny materiał, z którego zbudowany jest dom.

D - duchowny (przewodniczenie może być podzielone między kilku
duchownych)
L - lektor
W - wierni (wszyscy zgromadzeni)