Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce

6. Chrzest i wiara w Jezusa Chrystusa są koniecznymi warunkami zbawienia. Chrzcimy dzieci rodziców wierzących i nie ochrzczonych dorosłych, którzy przez katechumenat uwierzyli w Jezusa Chrystusa. Chrzest gładzi karę za grzech pierworodny, choć sam grzech pozostaje. Dlatego "przez codzienny żal i pokutę ma być utopiony w nas stary Adam i umrzeć ze wszystkimi grzechami i złymi pożądliwościami, natomiast ma codziennie wyłaniać się i powstawać nowy człowiek, który by w sprawiedliwości i czystości żył wiecznie przed Bogiem." W ten sposób chrzest ma permanentne działanie u wierzących.

7. Sakrament Ołtarza udzielany jest na mocy Chrztu Świętego wszystkim konfirmowanym (konfirmacja = potwierdzenie, przypomnienie oraz odnowienie przymierza Sakramentu Chrztu Świętego w około 14 - 15 roku życia) pod dwiema postaciami (chleba i wina), zgodnie z ustanowieniem Pana Jezusa. Luteranie na podstawie nauki o wszechobecności Jezusa Chrystusa (Ubiquitas Corporis Christi) wierzą, że w Wieczerzy Świętej (Eucharystii) "w", "z" i "pod" postaciami chleba i wina jest prawdziwie, substancjalnie, realnie, cieleśnie i rzeczywiście obecne ciało i krew Jezusa Chrystusa (nauka o konsubstancjacji). Luteranizm odrzuca naukę o transsubstancjacji (przeistoczeniu), jak również o symbolicznym tylko znaczeniu Wieczerzy Pańskiej.

8. Święte obrzędy takie jak: konfirmacja, spowiedź (pokuta), małżeństwo, ordynacja i konsekracja (wyświęcenie biskupa, księdza - prezbitera i diakona), modlitwa u chorych i umierających nie są sakramentami, ponieważ brak im jest niektórych cech sakramentalnych (ustanowienie przez samego Jezusa Chrystusa, widzialny znak i niewidzialna łaska Boża), są jednak ważnymi obrzędami życia chrześcijańskiego i życia Kościoła.

9. Spowiedź. Praktykujemy:

· spowiedź powszechną (publiczną) w kościele,
· spowiedź prywatną u księdza dla tych, którzy pragną szczególnej osobistej pociechy i osobistej absolucji (rozgrzeszenia),
· spowiedź codzienną w modlitwie przed Bogiem.

10. Kościół jest zgromadzeniem wierzących (congregatio fidelium) i społecznością świętych (comunio sanctorum) "Wierzę w ... święty Kościół powszechny, społeczność świętych"), w których Słowo Boże jest czysto i wiernie nauczane, a Sakramenty Święte są sprawowane i udzielane zgodnie z ustanowieniem Pana Jezusa. Głową Kościoła jest sam Jezus Chrystus, który kieruje Kościołem przez Ducha Świętego.

11. Urząd Kościoła. Zgodnie z Nowym Testamentem istnieje w Kościele powszechne kapłaństwo wiernych, które ma udział w kapłaństwie Jezusa Chrystusa przez Chrzest Święty, który według ks. M. Lutra "jest prawdziwym święceniem kapłańskim". Obowiązkiem każdego wierzącego jest sprawowanie powszechnego kapłaństwa w swojej rodzinie, w otoczeniu, w Kościele. Kościół Ewangelicki nie zna kapłaństwa hierarchicznego. Mimo tego to samo kapłaństwo publicznie w Kościele mogą sprawować tylko osoby powołane przez ordynację (ustanowienie, wyświęcenie księdza lub diakona), lub konsekrację (poświęcenie, wyświęcenie biskupa). Kościół uznaje jeden urząd duchowny zwiastowania Słowa Bożego i sprawowania Sakramentów Świętych. Ten jeden urząd ma w Kościele trzy misje do spełnienia jako:

· Biskup: nadzorowanie w Kościele i w Diecezji, aby Słowo Boże czysto i wiernie było zwiastowane, a Sakramenty Święte były zgodnie z ustanowieniem Jezusa Chrystusa sprawowane i udzielane, troska o zachowanie jedności Kościoła, kierowanie Diecezją, lub całym krajowym Kościołem.
· Prezbiter - ksiądz: zwiastowanie Słowa Bożego i sprawowanie Świętych Sakramentów, funkcja kierownicza (proboszcz) w parafii.
· Diakon, Diakonka (także Siostra Diakonisa): służba charytatywna, funkcja pomocnicza w Kościele.

W urzędzie Kościoła zachowywana jest sukcesja apostolska:

· w przekazywaniu wiary apostolskiej (successio fidei), w nauczaniu Kościoła, w trwaniu w nauce,
· w przekazywaniu zwyczajem apostolskim urzędu apostolskiego (successio ordinis) przez modlitwę i włożenie rąk biskupa (biskupów) i księży powołanych do dokonania ordynacji lub konsekracji.

Kościół Ewangelicko - Luterański na świecie uznaje zarówno "sukcesję episkopalną" (biskupów), jak też i „sukcesję prezbiterską” (prezbiterów - księży). Obie obecne są w Kościele Luterańskim od czasów Reformacji XVI wieku. Reformacja była przeciwna monarchicznemu episkopatowi (jednoosobowe kierownictwo), ale nigdy nie była przeciwna historycznemu episkopatowi.