Przemienieni

To słowo z języka rodziców czy dziadków, którego powoli nie da się odczytać i zrozumieć bez użycia słownika. Przypomina nam kościelne kary, wyrzeczenia i udręki, jakim poddawali się średniowieczni chrześcijanie, by przebłagać Boży gniew i uczynić zadość za popełnione przez siebie grzechy, bądź też, w najlepszym razie, różnego rodzaju modlitwy, jakie i dzisiaj są nakładane na wiernych, w celu oczyszczenia przed Bogiem za zło, którego się dopuścili.

Jeśli popatrzymy na definicję słowa „pokuta” w Słowniku Języka Polskiego, to przeczytamy, że jest to: „1. kara nałożona przez kapłana mająca stanowić moralne zadośćuczynienie za grzech (odbywać pokutę) 2. kara za jakieś przewinienie, wykroczenie, odbywanie tej kary”. Jednak taka definicja jest bardzo zawężona i nie oddaje właściwego, biblijnego znaczenia tego słowa. Popatrzmy więc do źródła – Biblii, żeby na jej podstawie właściwie odczytać i zrozumieć, czym jest prawdziwa pokuta.

Otóż lektura Pisma Świętego w różnych tłumaczeniach pokazuje (i zgadza się z tym wielu biblistów), że w Biblii występują trzy synonimy na określenie tego samego pojęcia. Niezależnie od tego, czy występują one w Starym czy w Nowym Testamencie, mówimy o: pokucie, upamiętaniu bądź nawróceniu. W miejscach, gdzie w Biblii Warszawskiej (BW, popularnej Brytyjce) występuje słowo upamiętanie, w Biblii Tysiąclecia (BT) tłumaczone jest jako nawrócenie, a w starym tłumaczeniu, tzw. Biblii Gdańskiej (BG) jako pokuta.

Widoczne jest to na podstawie wiersza z Mt 3,2, który ukazuje treść zwiastowania i posłannictwa Jana Chrzciciela: Upamiętajcie się, albowiem przybli- się żyło się Królestwo Niebios (BW). Nawróćcie się, bo bliskie jest Królestwo Niebios (BT). Pokutujcie, albowiem się przybliży- Pokutujcie ło Królestwo Niebios (BG).

Podobnie w wierszu z Ewangelii Łukasza (13,3) Pan Jezus mówił: Jeżeli się nie upamiętacie, tak samo upamiętacie poginiecie (BW). Jeśli się nie nawrócicie, tak samo poginiecie (BT). Jeśli nie będziecie pokutować, tak pokutować samo poginiecie (BG).

Czy to jakiś błąd translatorski? Zastanówmy się, co oznacza każde z tych pojęć. W Słowniku Języka Polskiego sprzed 50 laty (Wydawnictwo Wiedza Powszechna) pod słowem „upamiętanie” czytamy: „naprowadzenie ze złej drogi na dobrą , powrót na dobrą drogę”. We współczesnym Słowniku Języka Polskiego już słowa „upamiętanie” nie ma (nawet komputer podkreśla to słowo na czerwono, co znaczy, że takie pojęcie nie istnieje). Występuje natomiast słowo „pokuta”, które oznacza: „zmienić zdanie, postanowienie, odwrócić myśli, żałować za coś, odczuwać przykrość, skruchę, żal z powodu swego postępowania”.