Chrzest. Dokument z Limy

I. Ustanowienie chrztu

1. Chrześcijański chrzest ma swoje źródło w posługiwaniu Jezusa z Nazaretu, w Jego śmierci i zmartwychwstaniu. Jest wcieleniem w Chrystusa, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana; jest wejściem w Nowe Przymierze między Bogiem i Jego ludem. Chrzest jest darem Boga udzielanym w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Święty Mateusz podaje, że zmartwychwstały Pan, posyłając swoich uczniów na świat, nakazał im udzielać chrztu (Mt 28,18-20). Powszechną praktykę udzielania chrztu przez Kościół apostolski od samego początku poświadczają listy Nowego Testamentu, Dzieje Apostolskie oraz pisma Ojców. Tę praktykę Kościoły kontynuują dzisiaj jako ryt oddania („commitment") Panu, który udziela łaski swemu ludowi.

II. Znaczenie chrztu

2. Chrzest jest znakiem nowego życia, którego sprawcą jest Jezus Chrystus. Jednoczy on ochrzczonego z Chrystusem i z Jego ludem. Pisma Nowego Testamentu oraz liturgia Kościoła ukazują znaczenie chrztu przy pomocy różnych obrazów, wyrażających bogactwa Chrystusa i dary Jego zbawienia. Obrazy łączą się niekiedy z symbolicznym stosowaniem wody w Starym Testamencie. Chrzest jest uczestnictwem w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa (Rz 6,3-5; Kol 2,12); obmyciem z grzechu, (1 Kor 6,11); nowym narodzeniem (J 3,5); oświeceniem przez Chrystusa (Ef 5,14); przyobleczeniem się w Chrystusa (Ga 3,27); odnowieniem przez Ducha (Tt 3,5); doświadczeniem ocalenia z wód potopu (1 P 3,20-21); wyjściem z niewoli (1 Kor 10,1-2) i wyzwoleniem wprowadzającym w nową ludzkość, w której zostają przezwyciężone bariery podziału ze względu na płeć, rasę i stan społeczny (Ga 3,27-28; 1 Kor 12,13). Wiele jest obrazów, ale rzeczywistość jest tylko jedna.

A. Uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa

3. Chrzest oznacza uczestnictwo w życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Jezus zszedł do rzeki Jordan i został ochrzczony w solidarności z grzesznikami, aby wypełnić wszelką sprawiedliwość (Mt 3,15). Chrzest ten wprowadził Jezusa na drogę cierpiącego Sługi, widoczną w Jego cierpieniu, śmierci i zmartwychwstaniu (Mk 10,38-40,45). Poprzez chrzest chrześcijanie są zanurzeni w wyzwalającą śmierć Chrystusa, w której grzechy ich zostają pogrzebane, „stary Adam” jest ukrzyżowany z Chrystusem, a moc grzechu złamana. W ten sposób ochrzczeni nie są już więcej niewolnikami grzechu, lecz wolnymi. W pełni zespoleni ze śmiercią Chrystusa, są z Nim pogrzebani i zmartwychwstają - tu i teraz - do nowego życia mocą zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, w nadziei, że ostatecznie będą stanowić jedno z Nim w zmartwychwstaniu podobnym do Jego Zmartwychwstania (Rz 6,3-11; Kol 2,13; 3,1; Ef 2,5-6).

B. Nawrócenie, przebaczenie, oczyszczenie

4. Chrzest, czyniąc chrześcijan uczestnikami misterium śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, wymaga wyznania grzechów i nawrócenia serca. Już chrzest udzielany przez Jana był chrztem pokuty na odpuszczenie grzechów (Mk 1,4). Nowy Testament podkreśla etyczne implikacje chrztu, przedstawiając go jako obmycie, które oczyszcza ciało czystą wodą, jako oczyszczenie serca od wszelkiego grzechu oraz jako akt usprawiedliwienia (Hbr 10,22; 1 P 3,21; Dz 22,16; 1 Kor 6,11). Ochrzczeni doznają tym samym przebaczenia, oczyszczenia i uświęcenia przez Chrystusa; otrzymują oni, jako część swego przeżycia chrztu, nową orientację etyczną pod kierownictwem Ducha Świętego.

C. Dar Ducha

5. Duch Święty działa w życiu ludzi przed chrztem, w czasie chrztu i po chrzcie. Jest to ten sam Duch, który objawił Jezusa jako Syna (Mk 1,10-11) i który w czasie Pięćdziesiątnicy napełnił uczniów i zjednoczył (Dz 2). Bóg udziela wszystkim ochrzczonym namaszczenia i obietnicy Ducha Świętego, naznacza ich pieczęcią i składa w ich sercach zadatek ich dziedzictwa jako synów i córek Boga. Duch Święty podtrzymuje i kształtuje życie wiary w ich sercach aż do ostatecznego wyzwolenia, kiedy osiągną je w pełni ku czci i chwale Boga (2 Kor 1,21-22; Ef 1,13-14).