Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan

Komentarz do hasła Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan
Nawet głuchym przywraca słuch i niemym mowę

Tegoroczne hasło Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan zawiera dwa zaproszenia: do modlitwy i dążenia do jedności oraz do wspólnego działania na rzecz ludzi cierpiących. Obie kwestie są z sobą silnie powiązane, dlatego wybrany tekst do tegorocznej modlitwy jest historią zbawienia.
W Ewangelii św. Marka 7,31-37 czytamy, w jaki sposób Jezus dokonał uzdrowienia głuchoniemego. Dokonując tego cudu, Jezus ukazał Bożą moc i pragnienie doprowadzenia człowieka do zdrowia, a tym samym spełnił proroctwo Izajasza: Wtedy otworzą się oczy ślepych, otworzą się też uszy głuchych. Wtedy chromy będzie skakał jak jeleń i radośnie odezwie się język niemych... (Iz 35,5-6). Przygotowanie człowieka do słuchania pozwala słyszeć Dobrą Nowinę, zaś umożliwienie mówienia pozwala ją zwiastować.

Jak uzdrowiony przez Jezusa mężczyzna, tak każdy ochrzczony w Chrystusie ma otwarte uszy do słuchania Ewangelii oraz możliwość jej zwiastowania. W Pierwszym Liście św. Jana czytamy: Co usłyszeliśmy, co widzieliśmy na własne oczy, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, a co dotyczy Słowa życia - to głosimy również wam (1 J,1-3). Pragnieniem Jezusa było, aby jego uczniowie stanowili jedno (J 17) w słuchaniu i zwiastowaniu Jego Słowa czynem, a szczególnie wobec tych, którzy cierpią.

Tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan ukazuje zasadniczą relację między modlitwą i dążeniem do chrześcijańskiej jedności a inicjatywami odpowiadającymi na ludzkie potrzeby i cierpienia. Ten sam Duch, który czyni z nas Braci i Siostry, dodaje nam siły do działania na rzecz odnowy oblicza Ziemi. Każde złagodzę nie człowieczego cierpienia prowadzi do lepszego ukazania naszej jedności, a każdy krok w kierunku jedności wzmacnia całe ciało
Chrystusa.

Dzień pierwszy Tygodnia zaprasza do refleksji nad stwórczym Słowem Boga, które nadal jest wypowiadane. Drugiego dnia rozważamy istotę naśladownictwa Chrystusa, który jest Wcielonym Słowem sprawiającym, że głusi słyszą, a niemi mówią. Trzeciego dnia koncentrujemy się na działaniu Ducha Świętego, który uzdalnia nas do zwiastowania Dobrej Nowiny. To On pomaga nam być Bożym instrumentem w procesie wsłuchiwania się w ludzkie problemy i wypowiadania się w imieniu tych, którzy zostali pozbawieni głosu. Dzień czwarty skłania do refleksji nad tym, jak być wspólnotą jedności w Chrystusie. Kolejne dwa dni zwracają uwagę na potrzebę przerwania milczenia, które zniewala. W historii chrześcijaństwa były takie okresy, w których Kościoły milczały nie stając w obronie uciskanych i cierpiących. Nadal są sprawy przemilczane, także w kwestiach dotyczących jedności. Wezwani jesteśmy do artykułowania swych różnic, omawiania ich i szukania rozwiązania. Siódmego dnia rozpamiętujemy śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, tzn. Słowa, które Bóg w Nim i przez Niego wypowiedział do ludzkości. Krzyż rozważany jest w świetle cierpienia i umierania. Chrystus nie zdystansował się od ludzkiego cierpienia, lecz go doświadczył, ukazując w dzień zmartwychwstania nową nadzieję. Pośród cierpienia zasiane są ziarna nadziei (dzień 8), a każde przemilczane zło któregoś dnia zostanie wypowiedziane i wszelki język będzie głosił, że Jezus Chrystus jest Panem na chwałę Bogu Ojcu (Flp 2,11).