Sakrament jedności czyli chrzest w dialogu katolicko-zielonoświątkowym

Zielonoświątkowcy nie postrzegają jedności między chrześcijanami jako mającej podstawę we wspólnocie chrztu wodnego głównie dlatego, że wierzą, iż Nowy Testament nie opiera jej na chrzcie. Rzeczywistą podstawą jedności jest wspólnota wiary i doświadczenia Jezusa Chrystusa jako Pana I Zbawiciela przez Ducha Świętego. Do pewnego więc stopnia zielonoświątkowcy mają wspólnotę wiary i doświadczenia Jezusa jako Pana z katolikami, mimo niedoskonałej koinonii. Zdaniem zielonoświątkowców fragment biblijny: «Tak bowiem jak jest jedno ciało i ma wiele członków, a wszystkie członki, chociaż jest ich wiele, są jednym ciałem, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy przecież w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy Żydzi, czy Grecy, czy niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem» (1Kor 12,12-13) nie odnosi się do chrztu wodnego” (RK III, 54-55).

Dalsza dyskusja

W dialogu katolicko-zielonoświątkowym na temat chrztu wodnego wskazano tematy, które w czasie rozmów zostały tylko zasygnalizowane jako wymagające dalszych dyskusji.

Analiza rozumienia chrztu podjęta w pierwszej fazie dialogu doprowadziła do wniosku, że ważnym zagadnieniem, którym należy zająć się w przyszłości jest natura wydarzenia sakramentalnego. Temat ten omówiono więc w drugim etapie, przy okazji rozmów o chrzcie wodnym. Wtedy również katolicy i przedstawiciele klasycznego pentekostalizmu doszli do wniosku, że bardzo potrzebna jest dyskusja o znaczeniu pojęć „sakrament” i „obrzęd”, funkcjonujących w Kościele katolickim i Wspólnotach zielonoświątkowych w odniesieniu do chrztu (zob. RK III, 41).

Mimo że rozmawiano na temat związku wiary z chrztem, nie rozstrzygnięto kwestii takich jak: natura wiary, rozumienie wiary wspólnoty w nauczaniu katolickim, natura daru wiary udzielanego w chrzcie niemowlętom, znaczenie stwierdzenia, że wiara poprzedza chrzest. Zagadnienia te wymagały bardziej szczegółowych badań, więc uczestnicy dialogu zdecydowali, że wrócą do nich w przyszłości (zob. RK III, 49). Zielonoświątkowcy uważają, że dalszych studiów wymaga kwestia wzajemnych relacji zachodzących między chrztem a zbawieniem. Zasugerowano, że badania należy oprzeć głównie na tekstach z Pisma Świętego, wskazujących na bezpośrednią więź między chrztem a zbawieniem. Potrzebna jest też – zdaniem członków komisji katolicko-zielonoświątkowej – dalsza dyskusja o skutkach chrztu (zob. RK III, 51), chociaż ten temat był omawiany w pierwszej i trzeciej fazie spotkań.