Czas wytężonego trudu

Dzień drugi - czwartek 19 stycznia 2006 r.

Budujmy wspólnotę wokół Jezusa – Ekumenizm na co dzień
„I wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi” (J 13,14)

Pwt 30, 15-20 Wtedy będziesz żył i mnożył się
Ps 133 (132) Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem
1 Kor 12,12-31 Bóg, tak jak chciał, stworzył rożne członki umieszczając każdy z nich w ciele; wy jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami
J 13,1-15 I wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi

Reguła niezatwierdzona (św. Franciszek): bracia niech będą pokorni, skromni, pokój czyniący, pilni we wzajemnym usługiwaniu (1 Reg 11, 1- 13)

I wszyscy bracia niech się wystrzegają słów obelżywych i sprzeczek, niech starają się raczej, o ile Bóg da im łaskę, zachowywać milczenie. Niech nie sprzeczają się ze sobą ani z innymi, lecz niech starają się odpowiedzieć pokornie mówiąc: sługą nieużytecznym jestem.

I niech się nie gniewają, bo każdy, który gniewa się na brata swego, będzie winien sądu. Kto powiedziałby bratu swemu: bezbożniku, będzie winien Rady; kto by rzekł: głupcze, będzie winien ognia piekielnego. I niech się kochają wzajemnie, jak mówi Pan: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem”. I niech czynem okazują miłość, jaką mają względem siebie, jak mówi Apostoł: „Nie miłujmy słowem ani językiem, ale czynem i prawdą”. I niech nikomu nie złorzeczą; niech nie szemrzą, nie ubliżają innym, ponieważ jest napisane: „obmówcy i oszczercy są Bogu obmierzli”. I niech będą uprzejmi, okazując wszelką łagodność względem wszystkich ludzi. Niech nie sądzą i nie potępiają. I, jak mówi Pan, niech nie roztrząsają nawet najmniejszych grzechów innych ludzi, a raczej własne grzechy niech rozważają w gorzkości duszy swej. I niech usiłują wejść przez ciasną bramę, bo Pan mówi:
„Ciasna jest brama i wąska droga, która wiedzie do życia, a mało jest tych, którzy ją znajdują”.


Dzień trzeci - piątek 20 stycznia 2006 r.

Módlmy się wspólnie w imię Jezusa
„Pan czeka, by wam okazać łaskę” (Iz 30,18a)

Iz 30,18-26 On z pewnością będzie wam przychylny
Ps 136 (135) Jego łaska na wieki
Dz 1,12-14 Razem na modlitwie
Mt 18,18-20 Modlitwa w imię Jezusa

Reguła nieztawierdzona (św. Franciszek): przygotowujmy w sobie trwałe miejsce pobytu dla Boga, módlmy się zawsze i nie ustawajmy (1 Reg 22,27- 41)

I przygotowujmy w sobie zawsze mieszkanie i miejsce pobytu Temu, który jest Panem Bogiem wszechmogącym, Ojcem i Synem, i Duchem Świętym, który mówi: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście byli godni uniknąć wszelkiego zła, które nadejdzie, i stanąć przed Synem człowieczym. A gdy staniecie do modlitwy, mówcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie. I uwielbiajmy Go czystym sercem, bo trzeba zawsze modlić się i nie ustawać, gdyż Ojciec szuka takich czcicieli. Bóg jest Duchem i Jego czciciele powinni oddawać Mu cześć w duchu i prawdzie”. I uciekajmy się do Niego jako do pasterza i biskupa dusz naszych, który mówi: „Ja jestem dobrym Pasterzem i pasę moje owce, i za owce moje oddaję me życie”. „Wy wszyscy jesteście braćmi. I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem, bo jeden jest wasz Ojciec, który jest w niebie. Ani nie nazywajcie się nauczycielami, gdyż jeden jest wasz nauczyciel, ten w niebie”. „Jeśli będziecie trwać we Mnie i moje słowa będą w was trwały, to stanie się wam wszystko, czegokolwiek zechcecie i o co poprosicie. Gdziekolwiek dwaj albo trzej zgromadzili się w imię moje, tam i Ja jestem wśród nich. Oto Ja jestem z wami aż do skończenia świata. Słowa, które wam powiedziałem, są duchem i życiem. Ja jestem drogą, prawdą i życiem”.

Dzień czwarty – sobota 21 stycznia 2006 r.

Od przeszłości do przyszłości: przebaczenie i uleczenie pamięci
„Nie mówię ci, ze aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy” (Mt 18,22)

Jon 3 Nawrócenie Niniwy, wielkiego miasta
Ps 51 (50) Wołanie o miłosierdzie
Kol 3,12-17 Przede wszystkim przyobleczcie się w miłość
J 8,1-11 I Ja ciebie nie potępiam

św. Klara, Reguła: zanim wzniesiemy modlitwę do Boga, trzeba się pojednać i polecić się modlitwie skrzywdzonego (RegKl 9,7-11)

Gdyby się kiedyś, co nie daj Boże, zdarzyło, że jedna siostra da drugiej, słowem lub gestem, okazję do wzburzenia lub zgorszenia, wtedy ta, która była przyczyną wzburzenia, niech natychmiast, zanim ofiaruje Panu dar swej modlitwy (por. Mt 5,23), niech upadnie pokornie do nóg drugiej i prosi o przebaczenie; niech ją również z prostotą prosi, by wstawiła się za nią do Pana, aby jej przebaczył. Tamta zaś. pamiętając o słowach Pana: „Jeśli nie przebaczycie z serca, to i Ojciec wasz niebieski nie przebaczy wam (Mt 6,15; 18,35), niech wspaniałomyślnie daruje siostrze całą wyrządzoną sobie krzywdę”.