Struktura oraz życie współczesne Kościoła Ewangelicko–Augsburskiego (Luterańskiego) w Rzeczypospolitej Polskiej

PARAFIA (i Filiały).

Parafie w diecezji tworzą samodzielne jednostki kościelne posiadające osobowość prawną.

Słowo parafia pochodzi z języka greckiego i oznacza obszar, terytorium, na którym żyje dana wspólnota; w staropolszczyźnie nazywano ją zborem. Parafia jest najmniejszą jednostką administracyjną, najmniejszym ogniwem Kościoła. Według przyjętego w naszym Kościele kryterium, parafia powinna posiadać świątynię, dom parafialny bądź plebanię, oraz stałego duchownego. Tak ukształtowana wspólnota lokalna ma do spełnienia tę samą rolę, co cały Kościół, który według Wyznania Augsburskiego, art. VII, jest zgromadzeniem świętych, w którym wiernie naucza się Ewangelii i udziela sakramentów zgodnie z ustanowieniem Chrystusa.

Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce ma w chwili obecnej 130 parafii i 151 filiałów.
Najwyższą władzą Parafii jest:
Zgromadzenie Parafialne składające się z członków Parafii, którzy są konfirmowani, ukończyli 18 rok życia i opłacili składkę kościelną (1 procent od dochodu) za miniony rok.
Zgromadzenie Parafialne dokonuje wyboru:

Proboszcza i ewentualnie proboszcza pomocniczego,

Rady Parafialnej.

Proboszcz jest duchownym zwierzchnikiem i pasterzem (stąd w niektórych krajach nazywany jest „pastor”, łac. „Pastor” znaczy „Pasterz”) Parafii. Do pomocy w dużych parafiach może być wybrany proboszcz pomocniczy, lub wikariusz przydzielony przez Konsystorz.
W Parafiach i Filiałach, w których nie ma stałego, wybranego proboszcza, Konsystorz mianuje proboszcza - administratora ze wszystkimi uprawnieniami proboszcza. Może on jednak, podobnie jak wikariusz, gdy zajdzie taka potrzeba, być przeniesiony przez Konsystorz na inne stanowisko i do innej parafii.

Od dnia 28 listopada 1999 r. do urzędu duchownego jako pomocniczy urząd, Kościół włączył także stałych: diakonów, diakonki i siostry diakonise. Ich zadaniem jest zajmowanie się głównie pracą charytatywną, diakonijną, dydaktyczną, liturgiczną, oraz wszelką pomocą biskupom i proboszczom. Diakoni muszą zgodnie z Pragmatyką Służbową ukończyć odpowiednie studia o profilu teologiczno – pedagogicznym, zdać egzamin przed Kościelną Komisją Egzaminacyjną, otrzymać przydział pracy (powołanie przez konkretną parafię) i zostać wyświęconym (ordynowanym) do tej służby przez Biskupa Diecezjalnego.

Ordynacja diakonacka nie uprawnia jednak do:

odprawiania spowiedzi i udzielania absolucji,

odprawienia nabożeństwa z Sakramentem Ołtarza (eucharystycznego), czyli do sprawowania Sakramentu Ołtarza. (Diakoni natomiast mogą wraz księżmi i biskupami udzielać Sakramentu Ołtarza, czyli brać udział w tzw. dystrybucji Sakramentu Ołtarza),

zarządzania Parafią lub Filiałem.

Diakon(ka) nie jest też organem osób prawnych. Natomiast Dom Macierzysty Diakonatu posiada osobowość prawną.

Parafią zarządza Rada Parafialna, w skład której wchodzą: proboszcz i inni etatowi duchowni Parafii, przedstawicielki lub przedstawiciel katechetów (diakonów), oraz od 6 do 25 wybranych przez Zgromadzenie Parafialne parafian. Rada Parafialna ze swego grona wybiera: prezesa, ewent. kuratora, sekretarza i skarbnika, którzy stanowią Prezydium Rady Parafialnej. Prezesem Rady Parafialnej może być Proboszcz lub świecki członek Rady Parafialnej. Jeżeli Prezesem jest Proboszcz to jego zastępcą jest zawsze Kurator Parafii (świecki członek Rady Parafialnej). Proboszcz jest duchownym zwierzchnikiem Parafii i reprezentuje Parafię przed władzami świeckimi. Natomiast organami osób prawnych jest: Zgromadzenie Parafialne, Rada Parafialna i Proboszcz.

Więcej na następnej stronie