Struktura oraz życie współczesne Kościoła Ewangelicko–Augsburskiego (Luterańskiego) w Rzeczypospolitej Polskiej

Również w Polsce najnowsza Pragmatyka Służbowa z dnia 28 listopada 1999 r. dopuszcza dla luterańskich księży i biskupów trzy alternatywne stroje liturgiczne:

czarna toga z białą befką i biretem,

biała komża tzw. „alba silesiana” czyli „alba śląska” założona na czarną togę i biret. [23]

alba biała (kremowa, jasna) sięgająca do kostek, kroju skandynawskiego, ze stułą w kolorze liturgicznym roku kościelnego (stuła oznacza urząd Kościoła) z biretem.

Diakoni natomiast mają prawo używania białej alby ze stułą założoną na lewym ramieniu i związaną lub spiętą pod prawą ręką. Siostry diakonise używają do stroju urzędowego swoje własne stroje, a do stroju liturgicznego mają prawo używania alby i stuły, oprócz tego diakonki – katechetki mogą używać specjalnej czarnej togi diakonackiej z białym żabotem, a mężczyźni diakoni - katecheci lub ewangeliści białej alby ze stułą lub czarną tunikę.

Ponieważ alba używana była już w pierwotnym Kościele chrześcijańskim jako strój chrzestny dla wszystkich bez wyjątku chrześcijan, dlatego po dzień dzisiejszy w Kościele może być używana (oczywiście bez stuły) w służbie Bożej także i przez nieordynowanych (np. studenci teologii, praktykanci, lektorzy, organista, kościelny). W ostatnich latach w naszym Kościele wiele parafii za przykładem luterańskich parafii skandynawskich i amerykańskich wprowadziło dla konfirmantów również białe alby. Zwyczaj ten przedstawia głęboką starochrześcijańską symbolikę a także jest on bardzo praktyczny zarówno dla konfirmantów jak ich rodziców.

Jakie jest działanie naszego Kościoła poprzez swoje struktury?

Struktury Kościoła muszą emanować na całe życie Kościoła. W przeciwnym przypadku Kościół i jego struktury stają się martwe i nikomu niepotrzebne.

Po upadku w Polsce w roku 1989 systemu totalitarnego, Kościół zyskał na nowo zupełną wolność i niezależność od struktur politycznych naszego Kraju. Kościół nasz nigdy nie żądał uprzywilejowania, ale pełnej wolności i niezależności. Ustawa Sejmu o gwarancjach wolności sumienia i wyznania z dnia 17 maja 1989 r. z późniejszymi zmianami i uzupełnieniami aż do roku 1998 taką wolność zagwarantowała wszystkim Kościołom i związkom wyznaniowym. W dniu 13 maja 1994 r. Kościół Ewangelicko - Augsburski w RP otrzymał Ustawę Sejmu o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko - Augsburskiego w RP.

Na podstawie tych ustaw, Kościół nasz mógł szerzej niż dotąd rozwinąć swoją działalność w parafiach i diecezjach. Utworzone zostały m.in. duszpasterstwa środowiskowe, zapoczątkowany został proces rewindykacji mienia kościelnego

Różne dziedziny życia parafialnego:

Dzieci i młodzież

Parafia jest także miejscem edukacyjnym, w którym praca z dziećmi jest prowadzona w 146 szkółkach niedzielnych i podczas nabożeństw rodzinnych. Ważną rolę wychowawczą pełni nauczanie kościelne, udzielane w 139 parafialnych punktach katechetycznych i 146 szkolnych punktach katechetycznych. Prawie 99 proc. naszej młodzieży przystępuje do konfirmacji, po czym kontynuuje ona edukację i wychowanie religijne na lekcjach religii i zebraniach młodzieżowych — aż do ukończenia nauki w szkołach średnich.

Praca z dziećmi i młodzieżą jest bardzo zróżnicowana i zależy od struktury i położenia parafii; realizują ją duchowni, diakonise, katecheci, wielkie grono aktywistów młodzieżowych, a przede wszystkim — diecezjalni duszpasterze młodzieży oraz Ogólnopolski Duszpasterz Młodzieży Ewangelickiej. Młodzież uczestniczy w studiach biblijnych, wieczorach dyskusyjnych, wycieczkach i obozach. Ważną rolę spełniają koła zainteresowań: zespoły muzyczne, teatralne, ewangelizacyjne i in.
Na szczeblu ponadparafialnym i ogólnokościelnym są organizowane diecezjalne i ogólnopolskie zjazdy młodzieży, obozy, a także różne spotkania: młodych talentów, forum młodych i in. W miastach akademickich działają duszpasterstwa akademickie.

Więcej na następnej stronie