Kapituła Generalna zdecydowała o zakończeniu kadencji bp. Babiego

Obradująca w Płocku Kapituła Generalna tego Kościoła podjęła decyzję o zakończeniu jego kadencji. Nowy biskup naczelny zostanie wybrany podczas drugiej sesji tejże kapituły dnia 27 czerwca br.

Kościół Starokatolicki Mariawitów, którego główną siedzibą jest Płock, wydał komunikat, w którym poinformował, że obradująca w dniu 11 lutego Kapituła Generalna Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, obradująca przy Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku, podjęła uchwałę o zakończeniu kadencji biskupa naczelnego bp. Marka M. Karola Babi. Bp Babi zachowa jednak funkcję biskupa diecezji warszawsko-płockiej.

„Kapituła dokonała wyboru Rady Kościoła, w skład której weszli: biskupi diecezjalni oraz kapłani: M. Dominik Miller (parafia Warszawa), M. Stanisław Bankiewicz (parafia Stryków), M. Grzegorz Dróżdż (parafia Cegłów), M. Jan Opala (parafia Mińsk Mazowiecki). Zastępcami członków Rady Kościoła zostali kapłani: M. Zbigniew Nawara (parafia Wiśniew) i M. Gabriel Grabarczyk (parafia Pepłowo)” – można przeczytać w komunikacie podpisanym przez bp M. Ludwika Jabłońskiego, zastępcę biskupa naczelnego.

Kapituła Generalna postanowiła ponadto, że do czasu wyboru nowego biskupa naczelnego podczas drugiej sesji kapituły w dniu 27 czerwca 2023 roku, pełniącym obowiązki będzie bp. M. Ludwik Jabłoński, biskup diecezji podlasko-lubelskiej (był biskupem naczelnym w latach 2007-2015).

Bp Marek M. Karol Babi pozostanie członkiem prezydium Polskiej Rady Ekumenicznej.

Marek Maria Karol Babi (ur. 10 maja 1975 roku w Skierniewicach), pochodzi z parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Warszawie. Jest absolwentem płockiego Liceum Ogólnokształcącego im. Marsz. Stanisława Małachowskiego w Płocku. 1 lipca 1995 roku otrzymał święcenia subdiakonatu i diakonatu w Kościele Starokatolickim Mariawitów. 6 września 1998 roku, po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku, został wyświęcony na kapłana w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku. Po święceniach sprawował obowiązki proboszczowskie w parafii św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Rocha Wyznawcy Nowej Sobótce oraz parafii Przenajświętszego Sakramentu w Kadzidłowej.

Podczas pobytu w Nowej Sobótce podjął się odbudowy wieży kościoła parafialnego, zniszczonej podczas nawałnicy w 1999 roku. W latach 2003-2008 piastował funkcję proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela w Lesznie oraz parafii Trójcy Przenajświętszej w Błoniu, a w latach 2008-2016 był proboszczem parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Warszawie i parafii Trójcy Przenajświętszej w Lutkówce.

W 2013 ukończył studia na Wydziale Teologicznym Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, broniąc pracę magisterską pod tytułem „Zgromadzenie Sióstr Mariawitek Nieustającej Adoracji Ubłagania w latach 1906-2009”, napisaną pod kierunkiem ks. dr. hab. prof. nadzw. Mirosława Michalskiego. W 2015 roku ukończył na Wydziale Pedagogicznym ChAT studia podyplomowe na kierunku Pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna. W latach 2007-2015 był sekretarzem Rady Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

30 czerwca 2015 roku, podczas I sesji Kapituły Generalnej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, został wybrany na biskupa. Konsekracja biskupia odbyła się 29 sierpnia 2015 roku w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku. 31 sierpnia 2015 roku, podczas II sesji Kapituły Generalnej, został wybrany na biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. 11 lutego 2023 roku Kapituła Generalna Kościoła Starokatolickiego Mariawitów podjęła uchwałę o zakończeniu jego kadencji jako biskupa naczelnego. Pozostał biskupem diecezji warszawsko-płockiej, proboszczem w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku. Jest żonaty, ma trójkę dzieci: dwie córki i syna.

Bp Marek M. Karol Babi w Płocku aktywnie działał społecznie. Z jego inicjatywy powstało Centrum Integracji Społecznej im. św. Marii Franciszki Kozłowskiej (CIS), które pomaga osobom bezdomnym i długotrwale bezrobotnym w powrocie do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.

Poza działalnością na rzecz osób bezdomnych mariawici oferują obecnie płocczanom na przykład zwiedzanie obiektów klasztornych, terapię za pomocą alpak (alpakoterapię) oraz produktów pszczelich (apiterapię). Prowadzą hostel dla osób bezdomnych, punkt sprzedaży odzieży używanej i sprzedają pieczywo, a pozyskane środki przeznaczają na cele charytatywne. Utworzyli też lodówkę socjalną.

Bp Marek M. Karol Babi był aktywny ekumenicznie. Wielokrotnie uczestniczył i współorganizował spotkania ekumeniczne w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan i Światowego Dnia Stworzenia. Chętnie odpowiadał na zaproszenia do udziału w ważnych wydarzeniach w Kościele rzymskokatolickim, na przykład 26 listopada 2022 roku był obecny na ingresie bp. Szymona Stułkowskiego do bazyliki katedralnej w Płocku. Każdego roku podczas Wigilii pod Ratuszem składał życzenia mieszkańcom miasta, wspólnie z prezydentem Płocka i biskupem płockim.

***

Kościół Starokatolicki Mariawitów prawnie działa na terenie Polski i Francji. W 2017 r. liczył 22 tys. 849 wyznawców (w tym 27 duchownych) w 36 parafiach, głównie na Mazowszu. Siedzibą władz tego Kościoła jest Płock, gdzie rezyduje biskup naczelny.

Kościół Starokatolicki Mariawitów jest jednym z siedmiu Kościołów członkowskich Polskiej Rady Ekumenicznej (PRE). Biskup naczelny Kościoła jako jego zwierzchnik z urzędu wchodzi w skład prezydium PRE.

Mariawityzm wyodrębnił się z polskiego Kościoła rzymskokatolickiego w 1906 r. Powodem secesji było niezaakceptowanie przez hierarchię polską i papieża w Rzymie działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, które powstało na skutek objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, jakie otrzymała siostra zakonna św. Maria Franciszka Kozłowska 2 sierpnia 1893 r. w Płocku.

Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów „Mariae vitam (imitantes)”, co w języku polskim oznacza „Maryi życie (naśladujący)”. Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej, jej pokory, miłości, czystości i modlitwy. Pochodzenie nazwy jest, według Marii Franciszki uznawanej przez mariawitów za świętą, nadprzyrodzone.

Po rozłamie z Kościołem rzymskokatolickim, społeczność mariawitów stała się Kościołem, przyjmując nazwę Kościół Katolicki Mariawitów, zmienioną w późniejszych latach na Staro-Katolicki Kościół Mariawitów, co było wyrazem przynależności do Kościołów starokatolickich zrzeszonych w Unii Utrechckiej. W wydanym 31 października 1967 r. statucie dokonano zmiany nazwy na Kościół Starokatolicki Mariawitów. W języku potocznym dla rozróżnienia dwóch polskich nurtów w mariawityzmie stosuje się określenie denominacja płocka lub mariawityzm tradycyjny.