Wyspa Apokalipsy

W porównaniu do samej groty Objawienia i jej otoczenia klasztor w Chorze jest potężny i góruje nad okolicą. Niestety, na dokładne zwiedzanie nie zostało nam długo czasu. Wędrówka piesza ma tę wadę, że kiedy dochodzimy do klasztoru zostaje nam pół godziny do zamknięcia na czas sjesty. Przebiegamy więc kręte krużganki i wychodzimy o czasie zamykania furtki. W gruncie rzeczy nasze zdyscyplinowanie jest niepotrzebne - jeszcze przez 15 minut furtian wyprasza z klasztoru maruderów. Siedzimy pod zamkniętą furtką kiedy do klasztoru dociera wreszcie znajoma para z wózkiem. Niestety, nie zobaczą wnętrza. Co prawda w czwartki klasztor otwiera swoje podwoje jeszcze o 16 (po dwu i pół godzinnej sjeście) ale o 16 rusza też w drogę powrotną nasz katamaran. Para wyraźnie różni się od innych współpasażerów Queen Puglia, zastanawiamy się skąd pochodzą. Okazują się być - Persami. Czy są chrześcijanami, a może zaratusztranami? Jeżeli chrześcijanami - to raczej prawosławnymi. W każdym razie nawet tak egzotycznie goście muszą przegrać ze świętą sjestą. Odwiedzili Świętą Grotę - która, choć przegrywa wielkością i okazałością z klasztorem jednak to ona jest miejscem Teofanii.

Patmos status Świętej Wyspy uzyskała w 1981 roku - w czasie kiedy główny nurt zachodniego chrześcijaństwa uznawał już ostatnią księgę Nowego Testamentu za ekscentryczną i niszową. Dla millenarystów i katastrofistów chrześcijańskich bardziej z kolei liczy się słowo niż miejsce. Jednak czyż miejsce powstania nie jest w tym przypadku ważne? Święty Jan przez wiele długich lat przewodził chrześcijanom w Azji Mniejszej. Na Patmos miał przebywać pod koniec panowania Domicjana w latach 95-97 i było to wygnanie. Właśnie jednak tam a nie w Efezie czy innych bardziej "centralnych" miejscach Azji Mniejszej miał wizje, które do tej pory fascynują wielu chrześcijan.

***

  Informacja pochodzi z portalu Ekumenizm.pl

Serdecznie dziękujemy za zgodę na zamieszczenie jej w naszym serwisie