A mury rosną

Izrael od 2003 roku buduje tzw. barierę separacyjną, która ma chronić go przed potencjalnymi atakami Palestyńczyków ze strony Zachodniego Brzegu Jordanu. Wysoki na 8 metrów mur (dwukrotnie wyższy niż mur berliński) docelowo będzie miał ok. 700 km długości. Strona izraelska tłumaczy, że „mur bezpieczeństwa” jest potrzebny, aby zapewnić ochronę obywatelom Izraela. Problem jednak w tym, że mur nie przebiega tylko wzdłuż wymęczonej setkami porozumień „granicy”, ale w praktyce wdziera się nawet na kilka kilometrów w głąb okupowanych terytoriów palestyńskich. Niejednokrotnie oddziela rolników od ich pól, powoduje rozłąkę rodzin, odcina ludzi od podstawowych świadczeń, które mają zapewniać szpitale czy urzędy. A uczniów odcina od szkół – ewentualnie wymusza przechodzenie kontroli na checkpointach i dodatkowe opłaty za podróż... czasem nawet taksówkami. Coraz częściej dotyka to również wspólnot kościelnych. Wierni wszystkich wyznań spotykają się przy wyciętych drzewach na wspólnej modlitwie w intencji zaprzestania grabieży ziemi. I próbują dochodzić swoich praw przed izraelskimi sądami. To drugie jednak skazane jest raczej na porażkę.

Wykorzenieni

W ostatnich tygodniach szczególnie głośno zrobiło się wokół klasztorów salezjanów i szkoły prowadzonej przez siostry zakonne w dolinie Cremisan w regionie Betlejem. Z dnia na dzień zakonnicy stracili dostęp do swoich pól uprawnych. Dokładnie 17 sierpnia o godz. 7.30 żołnierze izraelscy weszli na tereny Bir Ouna/Wadi Ahmad w sąsiedztwie Beit Jala. Wzięli ze sobą ciężki sprzęt i rozpoczęli wycinkę drzew oliwnych należących do mieszkańców Beit Jala i okolic, przygotowując tym samym teren pod budowę kolejnej części bariery separacyjnej. W ciągu kilku godzin zniszczyli ok. 50 drzew – niektóre z nich miały nawet po 1500 lat.

– Byłam tam tego dnia – mówi GN Karolina Koźlak, uczestniczka ekumenicznego programu obserwatorów w Izraelu i Palestynie (EAPPI) z ramienia Światowej Rady Kościołów. – Około godz. 10.30 zadzwonił nasz informator i powiedział, że w Cremisan jest wojsko i wycina drzewa. Chociaż właściwie słowo „wycina” nie jest dobre. Po angielsku nazywamy to dosadniej: „uproot”, czyli wyrywać z korzeniami. Jeden z mieszkańców, którego ziemię zabrali, Jusif Al Shatta, powiedział właśnie tak: „Oni niszcząc moje drzewa, niszczą mnie” – dodaje.

Dzień później w tym miejscu rozpoczęły się modlitwy w intencji zaprzestania budowy muru, a uczestniczyli w nich przedstawiciele Kościoła prawosławnego, księża salezjanie z klasztoru Cremisan, mieszkańcy Beit Jala oraz wielu obcokrajowców. Niestety, następnego dnia żołnierze powrócili i kontynuowali wycinkę drzew.

Klasztory bez ziemi

Sprawa ciągnie się już od dłuższego czasu. Zacznijmy od końca. W lipcu izraelski Sąd Najwyższy zezwolił na kontynuację budowy muru w dolinie Cremisan w okolicach Betlejem. Było to drugie orzeczenie, bowiem wcześniej, w kwietniu, SN nakazał wstrzymanie budowy. Według pierwotnych planów izraelskiego Ministerstwa Obrony mur miał oddzielić od miejscowości Beit Jala i włączyć do Izraela m.in. dwa salezjańskie klasztory oraz szkołę prowadzoną przez siostry, jak również pola uprawne należące do Palestyńczyków. Lipcowe orzeczenie zmienia sytuację o tyle, że klasztory pozostaną po stronie palestyńskiej, a tereny uprawne Beit Jala będą włączone do Izraela, co pozwoli na połączenie dwóch nielegalnych osiedli izraelskich – Gilo i Har Gilo.