Jezus Chrystus jest Panem

Z analizy problemu Chrystusa wynika z całą pewnością przynajmniej to, że Jezus żył, że istnieje, że nie można po prostu zaprzeczyć Jego istnieniu i że nikt nie może obojętnie przejść obok Niego.

Wówczas stają się zrozumiałe bezpośrednie wypowiedzi samego Jezusa, Jego stwierdzenia i zapewnienia, które spotykamy w sformułowaniach Ewangelii, jak na przykład: „[...] odpuszczają ci się twoje grzechy” (Mk 2,5 i in.). „Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić” (Mt 11,27).

„Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego na obłokach niebieskich” (Mt 26,64 nn).

„I nikt nie wstąpił do nieba oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego” (J 3,13).

„Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni” (J 5,19). „Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu” (J 5,22-23). „Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi, aby miał życie w sobie samym” (J 5,26).

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM” (J 8,58).

„Ja i Ojciec jedno jesteśmy. [...] Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu” (J 10,30-38).

„Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14,9). „A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał” (J 17,5).

Pełne roszczeń są przede wszystkim jednak te wypowiedzi, które zaczynają się od ,,Ja jestem” albo też proste odezwania się: „Jam jest”. - One to pretendują do miana Jahwe, i tak przecież zawartego w imieniu Jezus. „Jezus” znaczy bowiem: Jahwe pomaga i uświęca. Mówiący: „Ja jestem tym, który będzie”, ten, co „był i jest, i będzie”, ów „Bóg z nami”, w roszczeniu Jezusa uobecnia się dla nas. A gdy Jezus mówi, nie oznajmia tylko „słów Jahwe”, jak to czynili prorocy, ale przemawia we własnym imieniu: „Amen. Powiadam wam”. - „Ja zaś powiadam wam”.

Więcej na następnej stronie