Mój pokój wam daję (J 14,27)

DZIEŃ SIÓDMY - sobota 24 stycznia 2004 roku

Temat dnia: Oczekując chwały Chrystusa.

CZYTANIE I: Ha 2,1-4

Czytanie z Księgi Proroka Habakuka

Muszę stanąć na mym posterunku, udać się na basztę; muszę wypatrywać i baczyć, co mi powie, co odpowie na moją skargę. I odpowiedział mi Pan, mówiąc: Zapisz to, co widziałeś, i wyryj to na tablicach, aby to można szybko przeczytać. Gdyż widzenie dotyczy oznaczonego czasu i wypełni się niezawodnie. Jeżeli się odwleka, wyczekuj go, gdyż na pewno się spełni, nie opóźni się. Oto człowiek niesprawiedliwy nie zazna spokoju duszy, ale sprawiedliwy z wiary żyć będzie.

Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY: Ps 130,1-8

Refren: W Panu złożyłem całą swą nadzieję.
Wołam do Ciebie z głębokości, PANIE! *
Panie, wysłuchaj mojego wołania!
Otwórz swoje uszy *
na moje błaganie!

Refren: W Panu złożyłem całą swą nadzieję.

PANIE, jeśli będziesz pamiętał winy, *
Panie, to kto ocaleje?
Przecież to Ty przebaczasz, *
aby się Ciebie bano.

Refren: W Panu złożyłem całą swą nadzieję.

PAN budzi moją nadzieję, +
budzi nadzieję w mojej duszy, oczekującej na Jego Słowo. *
Moja dusza oczekuje Pana
bardziej niż strażnicy poranka, *
Izraelu, oczekuj PANA,

Refren: W Panu złożyłem całą swą nadzieję.

bo PAN jest łaskawy, *
a Jego odkupienie pełne.
On odkupi Izraela *
od wszystkich jego przewinień.

Refren: W Panu złożyłem całą swą nadzieję.

CZYTANIE II: Rz 8,18-27

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Liczę bowiem, że teraźniejszych cierpień nie można stawiać na równi z mającą nastąpić chwałą, która zostanie w nas objawiona. Stworzenie przecież z wytrwałością oczekuje objawienia synów Boga, gdyż zostało poddane marności nie z własnej woli, lecz przez Tego, który je poddał, w nadziei, że również ono będzie wyzwolone z niewoli skażenia do wolności chwały dzieci Boga. Wiemy bowiem, że aż dotąd całe stworzenie wzdycha i rodzi w bólach. I nie tylko ono, lecz również my sami, którzy mamy pierwsze plony Ducha, wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała. W nadziei przecież zostaliśmy zbawieni. Nadzieja zaś, którą się widzi, nie jest już nadzieją, bo jak można się spodziewać tego, co się widzi? Jeśli jednak spodziewamy się tego, czego nie widzimy, to z wytrwałością tego oczekujemy. Podobnie też Duch wspiera nas w naszej niemocy. Nie wiemy bowiem, o co i jak należy się modlić, ale sam Duch wstawia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. A Ten, który bada serca, wie, czym jest zamysł Ducha i że zgodnie z wolą Boga wstawia się On za świętymi.

Oto Słowo Boże.

Alleluja, alleluja, alleluja.

Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.

Alleluja, alleluja, alleluja.

Dalszy ciąg nabożeństwa na następnej stronie