Urząd Biskupa w Kościele luterańskim ze szczególnym uwzględnieniem Polski

Ordynacji, czyli wyświęcenia księdza (prezbitera) dokonuje w Szwecji również biskup diecezjalny w asyście innych księży, a biskupa konsekruje - wyświęca arcybiskup – prymas w katedrze w Uppsali w asyście wszystkich biskupów szwedzkich i co najmniej jednego biskupa anglikańskiego. Do konsekracji zaprasza się także zagranicznych biskupów luterańskich i anglikańskich. Na mocy podpisanej przez luteran i anglikanów w dniu 29 czerwca 1995 r. w fińskiej miejscowości Porvoo „Deklaracji z Porvoo” w sprawie wspólnego urzędu kościelnego oraz wspólnoty ołtarza i ambony, a więc interkomunii i intercelebracji, odtąd zarówno przy święceniach biskupów u anglikanów i u luteran musi być, co najmniej jeden biskup odmiennej konfesji, a więc luterański albo anglikański. Antycypacją tej deklaracji były już uprzednie święcenia biskupie, w których uczestniczył czynnie także ks. biskup Janusz Narzyński, mianowicie przy konsekracji w katedrze uppsalskiej był współkonsekratorem szwedzkich biskupów Larsa - Gorana Gillisa Lonnermarka dla diecezji Skara stift i Jonasa Ostena Jonsona dla diecezji Strängnäs stift. Uroczystość odbyła się w archikatedrze w Uppsali w kwietniu 1989 roku, gdzie głównym konsekratorem był ówczesny arcybiskup - prymas dr Bertil Fredrik Werkström (1983-1993).

Do wielkich arcybiskupów i prymasów Szwecji w historii Kościoła Szwedzkiego należał niewątpliwie arcybiskup — prymas dr Nathan Söderblom (1914—1931), zaangażowany jak dotąd mało kto w ruch ekumeniczny. Człowiek uczony i głębokiej wiary, w katedrze majestatyczny, ubrany w kapę biskupią, mitrę, w ręce trzymający pastorał przejęty od arcybiskupów z XII wieku, natomiast w życiu prywatnym skromny i dostępny, otwarty dla wszystkich, przede wszystkim na problemy socjalne ówczesnego świata, poszukujący kontaktów z robotnikami. Umiał się wznieść ponad podziały religijne, wyznaniowe. Przygotowany dobrze do arcybiskupiego urzędu jako kaznodzieja w Paryżu i profesor teologii Uniwersytetu w Lipsku, wezwany został z Lipska do Uppsali na najwyższy urząd Kościoła Szwedzkiego. Pod koniec swego pracowitego i błogosławionego życia został uhonorowany nagrodą Nobla. Z jego to inicjatywy została zwołana do Sztokholmu w roku 1925 wielka światowa ekumeniczna konferencja kościelna, w której za wyjątkiem Kościoła Rzymsko-Katolickiego były reprezentowane prawie wszystkie Kościoły chrześcijańskie. W tym to czasie arcybiskup Nathan Söderblom konsekrował biskupów szwedzkich. Wówczas o przekazanie mu sukcesji apostolskiej poprosił biskup wschodniej diecezji Ewangelickiego Kościoła Augsburskiego Wyznania w Słowacji, ks Jur Janoska. W ogóle, arcybiskup Nathan Söderblom otworzył Kościół Szwedzki na zewnątrz. Dobrze odczytał jeden z problemów przyszłego ruchu ekumenicznego, jakim był i jest po dzień dzisiejszy problem urzędu Kościoła, a w nim problem urzędu biskupiego i sukcesji apostolskiej. Dlatego wszędzie, gdzie go o to poproszono, obdarzał Kościoły luterańskie nieprzerwaną przez Szwedów sukcesją apostolską.