Urząd Biskupa w Kościele luterańskim ze szczególnym uwzględnieniem Polski

Rosja

Tu także istniał episkopalny ustrój. Dla nowej diecezji w Saratowie biskup dr Zacharias Cygnaus wyświęcił w roku 1819 w Borgö biskupa dra Ignacego Fesslera. Biskup Z. Cygnaus urodził się w roku 1763 w Lovisa w Finlandii. Konsekrowany został na biskupa w Borgö przez szwedzkich biskupów w dniu 17 maja 1819 r. Następnie objął urząd luterańskiego biskupa Sanct Petersburga. Ale razem z nim w roku 1830 umarł w Rosji urząd biskupi. Dopiero w dniu 13 listopada 1988 r. estoński arcybiskup Eriks Mesters w asyście wielu biskupów, między innymi łotewskiego arcybiskupa K. Pajula, fińskiego biskupa diecezji Tampere Paavo Kortekangas (od 1981), niemieckiego biskupa prof. dra Joachima Heubacha, konsekrował dla Rosji sędziwego, ale jeszcze energicznego biskupa Haralda Kalninsa. Sukcesję apostolską posiada także sprawujący urząd do 28 kwietnia 2005 r. arcybiskup – senior dr Georg Kretschmar i obecny arcybiskup dr Edmund Ratz, również Bawarczyk, który w dniu 29 kwietnia 2005 r. przejął zwierzchnictwo nad Kościołem Luterańskim w Rosji i w innych krajach (ELKRAS). Część tego Kościoła graniczy także obecnie z Polską, mianowicie poprzez obwód kaliningradzki (Królewiec).

Słowacja

Episkopalna sukcesja apostolska została wprowadzona tu we wspomnianym już roku 1925. Po śmierci biskupa Samuela Zocha w Modrej, biskup Jur Janoska, który otrzymał sukcesję apostolską bezpośrednio w Uppsali od arcybiskupa Nathana Söderbloma, konsekrował dla zachodniej diecezji nowego biskupa w osobie znanego profesora Oskara Osusky’go, a ten z kolei konsekrował biskupa dr. V.P. Cobrdę (1952). W ten sposób szwedzka sukcesja apostolska przetrwała na Słowacji aż po dzień dzisiejszy, mimo trudnych komunistycznych lat powojennych. Kiedy wszyscy biskupi musieli przymusowo zrezygnować ze swoich urzędów, przekazali jednak sukcesję apostolską swoim następcom. I tak wspomniany już generalny biskup dr V. P. Cobrda, odchodząc ze swego urzędu, razem z biskupem Fedorem Ruppoldt’em w dniu 14 października 1951 r. konsekrowali nowego generalnego biskupa ks. dra Jana Chabadę, a następnie, gdy bp F. Ruppeldt z Żiliny w dniu 28 lipca 1952 r. musiał zrezygnować ze swego urzędu, dnia 23 listopada 1952 r. razem z biskupem J. Chabadą konsekrowali w Zwoleniu księdza Katinę na biskupa diecezji zachodniej z siedzibą w Zwoleniu. Miejsce biskupa Krcmery we wschodniej diecezji objął biskup prof. dr Stefan Katlovsky w Koszycach. Na skutek tragicznego wypadku zmarł biskup Katina, a na jego miejsce wybrany został biskup dr Rudolf Kostial, konsekrowany przez generalnego biskupa Jana Chabadę i biskupa Stefana Katlovskiego. Za niedługo w dniu 4 maja 1968 r. zmarł nagle biskup Stefan Katlovsky, a jego miejsce objął w Koszycach biskup Juliusz Filo, konsekrowany przez generalnego biskupa Jana Chabadę i biskupa Rudolfa Kostiala. W kwietniu 1970 r. zmarł biskup generalny Jan Chabada. Kościół słowacki wybrał generalnym biskupem ks. prof. dra Jana Michalko z Modrej, który był konsekrowany w Bratysławie dnia 15 listopada 1970 r. przez bpa prof. dra Andrzeja Wantułę z Warszawy, bpa R. Kostiala ze Zwolenia, bpa J. Filo z Koszyc, arcybiskupa Alfreda Toominga z Estonii, arcybiskupa Janisa Matulisa z Łotwy, bpa Jerzego Cymorka z Czeskiego Cieszyna, biskupów węgierskich i wschodnioniemieckich.